Кадзіла сармацкае | |||||||||||||||
Агульны выгляд квітнеючай расліны | |||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||
Melittis melissophyllum L. | |||||||||||||||
|
Кадзіла сармацкае[3], Кадзіла мелісалістае[4] (Melittis melissophyllum) — від раслін манатыпнага роду Кадзіла сямейства Ясноткавыя[5].
Расліна распаўсюджана ў Еўропе, у тым ліку на захадзе Еўрапейскай часткі Расіі. Культывуецца як дэкаратыўная і лекавая.
Лясны бальзам, лясная табака, дуброўка пахкая, пчальнік.
Кадзіла сармацкае. Батанічная ілюстрацыя Якаба Штурма з кнігі «Deutschlands Flora in Abbildungen», 1796
|
Кветка
|
Травяністы мнагалетнік.
Сцёблы прамастаячыя, у вышыню 20-80 см, чатырохгранныя, мяккаапушаныя.
Лісце супраціўнае, чарашковае, да 15 см даўжынёй, круглява-яйкападобнае, з зубчаста-пільчатым краем.
Кветкі буйныя, двухгубыя, сабраны па 2-6 у пазухах лісця, бела-ружовыя. Вяночак даволі буйны (пялёсткі да 32-40 мм у даўжыню), з лілова-цёмна-ружовай плямай на сярэдняй лопасці ніжняй губы. Квітнее з канца мая да сярэдзіны чэрвеня. Расліна вылучаецца сваім моцным мядовым пахам.
Плады — арэшкі яйкападобнай формы, спеюць у жніўні.
Арэал кадзіла ахоплівае Сярэднюю, Паўднёвую і Атлантычную Еўропу. Сустракаецца таксама ў Прыбалтыцы, на Украіне і ў Малдавіі (верхняя плынь Дняпра і Днястра). У Расіі — ў заходніх абласцях.
У Беларусі сустракаецца ў Баранавіцкім, Брэсцкім, Ваўкавыскім, Гродзенскім, Зэльвенскім, Іванаўскім, Камянецкім, Лельчыцкім, Мазырскім, Маларыцкім, Мастоўскім, Пінскім, Пружанскім, Свіслацкім, Слонімскім і Столінскім раёнах. Занесеная ў спіс ахоўных раслін Беларусі (1964) і Чырвоную кнігу Беларусі (1981).
Расце пераважна на ўзвышшах ў шыракалістых і змешаных лясах; ў заходнім Палессі прымеркаваны да агаленняў і блізкага залягання крышталічных парод. Сустракаецца ў дубовых, дубова-сасновых і грабавых лясах.
У кветаводстве кадзіла звычайна вырошчваюць на глебах лёгкага механічнага складу. Патрабуе ўмеранага ўвільгатнення. Размножваюць дзяленнем карэнішчаў. Насенне высейваюць у жніўні — верасні, усходы з’яўляюцца ў красавіку — маі. Заквітае на 3-4 годзе жыцця. Расце без перасадкі на адным месцы і багата квітнее больш за 10 гадоў. Выкарыстоўваецца як індывідуальна (утвараючы асобныя групы), так і ў спалучэнні з іншымі дэкаратыўнымі шматгадовых раслін (першацветамі, касачамі, расходнікамі і інш.)
У лекавых мэтах збіраюць кветкі, пры гэтым цалкам скошваючы ўсе квітнеючы парасткі на вышыні 8-10 см ад паверхні глебы.
Травяную масу ўжываюць пры вольнасці страўніка, катары, скулах у роце і горле, а таксама ў якасці мачагоннага і загойвальнага сродку. Настойка са свежых кветак дзейнічае асвяжальна, падобна мяце, узбуджае перыстальтыку кішачніка, здымае болі ў падлыжкавай вобласці. Гарачая гарбата з кветак ужываецца як патагонны сродак.
Настойку з травы п’юць пры язве страўніка і дванасткі, болях у страўніку, кішачніку, захворваннях пячонкі, сэрца, гінекалагічных захворваннях. Вонкава настойкай апрацоўваюць раны і язвы.
Верш Пімена Панчанкі «Сармацкае кадзіла»[6].
Гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Беларусі і ахоўваецца законам. III катэгорыя (VU) |