Камуністычная партыя Бразіліі | |
---|---|
парт.: Partido Comunista do Brasil, PCdoB | |
Лідар | Жазэ Рэнату Рабелу (Старшыня) |
Дата заснавання | 18 лютага 1962 |
Штаб-кватэра | |
Краіна | |
Ідэалогія |
камунізм марксізм-ленінізм-мааізм |
Інтэрнацыянал | Форум Сан-Паўлу |
Маладзёжная арганізацыя | Сацыялістычны саюз моладзі |
Колькасць членаў | 240 тыс. |
Месцаў у Месцаў у Палаце дэпутатаў |
15 / 513 |
Месцаў у Месцаў у Сенаце |
2 / 81 |
Партыйны друк | Газета «Classe Operária» (бел.: Рабочы клас) |
Сайт | www.pcdob.org.br |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Камуністычная партыя Бразіліі, КПБ (парт.: Partido Comunista do Brasil, PCdoB) — палітычная партыя Бразіліі. Рэгістрацыйны нумар партыі Бразіліі — «65». Прытрымліваюцца ідэалогіі — марксізму-ленінізму-мааізму.
Партыя ўтварылася 18 лютага 1962 года, адшчапіўшыся ад Бразільскай камуністычнай партыі (БКП). Заснавальнікамі КПБ былі Жуан Амазонас, Маурысіу Грабойс, Педру Помар і інш. КПБ адмоўна адносілася да савецкага рэвізіянізму, і схілялася больш да мааісцкай пазіцыі.
У 1967—1974 атрады партыі вялі партызанскую вайну ў басейне ракі Арагуая.
Пасля смерці Маа Цзэдуна ў 1976 і змены курсу КПК партыя адмаўляецца ад мааізму. Пачынаючы з 1978 года партыя з'яўляецца прыхільнікам Энвера Ходжы ў яго крытыцы кітайскага кіраўніцтва і лічыць Албанію апошняй апорай сталінізму.
З 1979 года пачынаецца легалізаванне партыі. КПБ пачынае актыўна ўзаемадзейнічаць з прафсаюзамі і студэнцкімі арганізацыямі.
Супрацоўнічала з Партыяй рабочых ва ўсіх электаральных кааліцыях, якія высоўвалі Лулу да Сілву ў прэзідэнты. У цяперашнім кабінеце Дылмы Русеф КПБ уяўляе міністр спорту Алду Рэбелу.
На якія адбыліся 1 кастрычніка 2006 года выбарах у Палату дэпутатаў Бразіліі (ніжнюю палату парламента) Камуністычная партыя Бразіліі атрымала 1 982 323 галасы (2,1%) і 13 мандатаў (з 513)[1]. На выбарах у верхнюю палату бразільскага парламента — Сенат, якія адбыліся ў той жа дзень, камуністы атрымалі 6 364 019 галасоў (7,5%) і 1 мандат (з 81)[2].
На парламенцкіх выбарах 3 кастрычніка 2010 года Камуністычная партыя, сабраўшы 2 748 290 галасоў (2,8 %), атрымала 15 месцаў у Палаце дэпутатаў[3] і, сабраўшы 12 561 716 галасоў (7,4 %), атрымала яшчэ 1 месца ў Сенаце[4] (разам у партыі 2 сенатара).