Кантабрыйскія горы

Найбольш высокая частка

Кантабры́йскія горы (ісп.: Cordillera Cantábrica) — горы на поўначы Іспаніі, цягнуцца ўздоўж паўднёвага ўзбярэжжа Біскайскага заліва.

Даўжыня 500 км. Вышыня да 2613 м. Паўночныя схілы стромкія, расчлянёныя далінамі рэк і цяснінамі, паўднёвыя — пакатыя. Найбольш высокая заходняя частка (каля 2000 м) складзена з палеазойскіх кварцытаў, мармуру, вапнякоў; усходняя частка (Баскскія горы) больш нізкая (1000—1500 м), складзена з мезазойскіх вапнякоў і інш. Вельмі пашыраны карст. Радовішчы жалезных і поліметалічных руд, каменнага вугалю.

Клімат вільготны. Ападкаў больш за 1000 мм за год. Густая сетка рэк. На паўночных схілах лясы з дубу, буку, каштану, хвоі, на паўднёвых — ксерафітавыя хмызнякі і альпійскія лугі.

Нацыянальны парк Кавадонга, рэзерват Саха.

Літаратура

• Кантабрыйскія горы // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).