Карл Рабль

Карл Рабль
ням.: Carl Rabl
Дата нараджэння 2 мая 1853(1853-05-02)[1][2]
Месца нараджэння
Дата смерці 24 снежня 1917(1917-12-24)[1][2][…] (64 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці анатам, выкладчык універсітэта, заолаг
Месца працы
Навуковая ступень доктар медыцыны[d]
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Рабль.

Карл Рабль (ням.: Karl Rabl; 2 мая 1853, Вельс, Верхняя Аўстрыя - 24 снежня 1917, Лейпцыг) — аўстрыйскі эмбрыёлаг, цытолаг і анатам.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Адукацыю атрымаў ва ўніверсітэтах Вены, Лейпцыга і Іены. Прафесар Венскага (з 1885), Пражскага (з 1886) і Лейпцыгскага (з 1904) універсітэтаў. Асноўныя працы па паходжанні і развіцці мезадэрмы, а таксама канечнасцяў і метамерыі галавы пазваночных. Даследаваў развіццё крышталіка і шклопадобнага цела вока, будову сэрца земнаводных, мочапалавой сістэмы акул і інш. Устанавіў палярнасць клеткавых ядраў. Вылучыў сумесна з Т. Баверы тэорыю індывідуальнасці храмасом, выкарыстаную пазней, для абгрунтавання храмасомнай тэорыі спадчыннасці.

Зноскі

  1. ↑ а б Carl Rabl // Who Named It? Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Carl Rabl // Professorenkatalog der Universität Leipzig — 2006. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Рабль Карл // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. ↑ а б Krackowizer F., Berger F. Rabl, Karl // Biographisches Lexikon des Landes Österreich ob der Enns: Gelehrte, Schriftsteller und Künstler Oberösterreichs seit 1800 — Pas, Linz: Verein und Institut für Ostbairische Heimatforschung, 1931. — S. 251–252. — 411 с.