Клементс Маркем | |
---|---|
англ.: Clements Robert Markham | |
Дата нараджэння | 20 ліпеня 1830[1] ці 1830[2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 30 студзеня 1916[1] ці 1916[2] |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Бацька | David Frederick Markham[d][4] |
Род дзейнасці | падарожнік-даследчык, пісьменнік, географ, дзяржаўны служачы, гісторык, перакладчык, падарожнік, батанік |
Навуковая сфера | батаніка, геаграфія[5], тэрытарыяльнае даследаванне[d][5] і літаратура[5] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды | |
Подпіс | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Клементс Роберт Маркем (таксама Маркхэм; англ.: Clements Robert Markham; 20 ліпеня 1830, Стылінгфліт — 30 студзеня 1916, Лондан) — англійскі географ, даследчык і пісьменнік. З 1863 па 1888 гады займаў пасаду сакратара Каралеўскага геаграфічнага таварыства, а пазней заставаўся прэзідэнтам таварыства яшчэ на працягу дванаццаці гадоў. Спрыяў пачатку палярнай кар’еры Роберта Скота. Клементс Маркем з’яўляўся членам Лонданскага каралеўскага таварыства, а таксама Рыцарам-Камандорам Ордэна Лазні.
Маркем пачаў ваенна-марскую кар’еру як кадэт Каралеўскага ваенна-марскога флота. Стаўшы мічманам, адправіўся ў Арктыку на караблі HMS «Assistance», які быў пасланы на пошукі зніклай экспедыцыі сэра Джона Франкліна. Быў адказным за збор пладоў хінных дрэў у перуанскіх лясах і наступнае вырошчванне іх у Індыі. Такім чынам індыйскі ўрад атрымаў сваю крыніцу хініну. Маркем таксама з’яўляўся географам абісінскіх экспедыцыйных сіл сэра Роберта Нейпіра ў Англа-эфіёпскай вайне і прысутнічаў пры падзенні Магдалы ў 1868 годзе.
Галоўным дасягненнем Маркема на пасадзе прэзідэнта КГА стала адраджэнне ў канцы XIX стагоддзя ў Брытаніі цікавасці да даследавання Антарктыкі пасля амаль 50-гадовага перапынку. Змагаўся за тое, каб першая з іх была прадпрынятая як ваенна-марское прадпрыемства, на чале якой павінен быў абавязкова стаць Роберт Скот. Маркем змог пераадолець пярэчанні значнай часткі навуковай супольнасці і ў выніку ажыццявіў сваю задуму ў поўным аб’ёме. іншых даследчыкаў.
Два астравы каля берагоў Антарктыды і адна з рэк вострава Новая Гвінея таксама носяць імя Маркема.