Кніга Левіт

Левіт (וַיִּקְרָא)
Першае цэласпаленне Аарона. Малюнак Сімяона Саламона.
Раздзел:	Пяцікніжжа
Мова арыгінала:	яўрэйская
Мясцовасць:	Егіпет, Сінайскі паўвостраў
Папярэдняя (праваслаўе):	Кніга Выхад
Наступная:	Кніга Лічбаў
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Кніга «Левіт» (іўр.: ויקרא, Ва-ікра — «І прызваў»; лац.: Leviticus; стар.-грэч.: Λευϊτικόν) — кніга Бібліі, цалкам прысвечаная апісанню шматлікіх абрадавых інструкцый і настаўленняў. Галоўнае месца сярод іх займаюць настаўленні, якія адносяцца да багаслужэння і культу. У прыватнасці, даюцца дакладныя ўказанні, як здзяйсняць абрад ахвярапрынашэння, прычым па кожнаму з відаў ахвяр. Далей ідуць прадпісанні, якія адносяцца да ежы: што і калі можна есці, а чаго нельга. Дазваляецца есці толькі мяса жвачных і парнакапытных жывёл. Вялікая колькасць відаў жывёл аб’яўляецца нячыстымі, і ўжыванне іх мяса ў ежу прызнаецца перад Богам цяжкім грахом. Апавяданне пра падзеі далёкага мінулага яўрэяў у кнізе «Левіт», як і ў іншых кнігах Пяцікніжжа Майсея, увесь час пераплятаецца з павучаннямі, як паводзіць сябе, каб заваяваць і захаваць прыхільнасць Бога. Падаюцца павучэнні на санітарна-гігіенічныя, гаспадарчыя, юрыдычныя, маральна-этычныя і іншыя тэмы. Апрача гэтага, у ёй змяшчаецца багата пазнаваўчага матэрыялу этнаграфічнага характару з жыцця старажытнаяўрэйскага народа.^[1]

Біблія Францыска Скарыны

Асноўны артыкул: Кніга Левіт (Скарына)

Кніга «Левіт» у выданні Ф. Скарыны захавалася ў 15 асобніках. На тытульным аркушы змешчана тэматычная гравюра, зверху якой надпіс: «Господь бог глаголеть к Моисею у храму Свѣдення». Прадмова пачынаецца на адваротным баку тытульнага аркуша і заканчваецца на а. 6 віньеткай, а на л. 6 адв. зноў паўторана гравюра Трэбніка. Пад ёй тлумачальны тэкст: «То ест образ требнинка, на нем же приношаше Арон жертвы господу богу. Он же стоиваше во притворе храмове. И на той крате, еже висить посреди его, паляху жертвы; огнь же всегда горяше зысподу на огнищи его».^[1]

Перад пачаткам тэксту кнігі «Левіт» паўтараецца застаўка з кнігі «Песня песняў». На а. 42 адв. паўтораны і гравюрны партрэт Аарона з надпісам: "Сей ест Аарон, архиерей найвышший сынов ізраилевых, брат Моисеев, правнук Леувиев. От него же называется книга сня — «Леувит». Сама гравюра тут адрозніваецца ад першага варыянта, змешчанага ў кнізе «Выхад», светлымі прасветамі паміж рукамі Арона і слупамі аркі, а таксама чорна-белымі квадратамі падлогі, на якой ён стаіць.^[1]

Пераклады

• Кніга Левіт (Скарына)
• Трэцяя кніга Масеява - Левіт у перакладзе Яна Станкевіча і Майсея Гітліна
• Лявіт у перакладзе Васіля Сёмухі
• Кніга Сьвятарская ў перакладзе Уладзіслава Чарняўскага
• Кніга Святарская ў перакладзе Біблейскага таварыства ў Рэспубліцы Беларусь
• Лявіт у перакладзе Антонія Бокуна

Зноскі

1. Скарына Ф. Творы:… С. 164—165.

Літаратура

• Скарына Ф. Творы: Прадмовы, сказанні, пасляслоўі, акафісты, пасхалія / Уступ. арт., падрыхт. тэкстаў, камент., слоўнік А. Ф. Коршунава, паказальнікі А. Ф. Коршунава, В. А. Чамярыцкага. — Мн.: Навука і тэхніка, 1990. — С. 164—165. — 207 с.: іл. ISBN 5-343-00151-3.