Конрад фон Юнгінген

Конрад фон Юнгінген
Konrad von Jungingen
Конрад фон Юнгінген. Малюнак К. Хартнача з працы «Altes und Neues Preussen», 1684
25-ы Вялікі магістр Тэўтонскага ордэна 1393 — 1407
Папярэднік	Конрад фон Валенродэ
Пераемнік	Ульрых фон Юнгінген
Нараджэнне	каля 1355[1] Юнгінген^[d], Цолернальб^[d], акруга Цюбінген^[d], Германія
Смерць	30 сакавіка 1407 Мальбарк, Мальбаркскі павет, Паморскае ваяводства, Польшча
Веравызнанне	каталіцтва
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ко́нрад фон Ю́нгінген (ням.: Konrad von Jungingen; каля 1355, верагодна, Юнгінген^[2] — 30 сакавіка 1407, Марыенбург) — 25-ы вялікі магістр Тэўтонскага ордэна з 1393 па 1407 год. Наступным вялікім магістрам стаў малодшы брат Конрада Ульрых фон Юнгінген.

Біяграфія

Конрад фон Юнгінген нарадзіўся каля 1355 года, верагодна, у Юнгінгене, Вюртэмберг.

У студзені 1394 года пачаўся новы паход на Літву, у якім бралі ўдзел мноства французскіх і нямецкіх рыцараў, у тым ліку атрад стралкоў з Бургундыі. Наступаючым войскам удалося разбіць Вітаўта і прыступіць да аблогі Вільні. На восьмы дзень аблогі пад Вільню прыбыў магістр Лівоніі Венемар фон Бругеноэ. Пасля вычарпання прыпасаў крыжакі былі вымушаны адступіць^[3].

Пад кіраўніцтвам Конрада Тэўтонскі ордэн у 1398 годзе на востраве Готланд перамог піратаў, якія зімавалі там. Ён загадаў разбурыць умацаванні «лікедэлераў» у Ландэскроне, крэпасць у Сліце і, меркавана, так званы «Палац Лойста». З тых часоў Балтыйскае мора было амаль вызвалена ад піратаў, а тых, што засталіся (сярод іх Клаус Сцёртэбекер) былі вымушаны бегчы ў Паўночнае мора.

У 1393 годзе пад кіраўніцтвам Конрада ва Усходняй Прусіі было заснавана паселішча Сенсбург, дзе Ордэн яшчэ ў 1348 годзе ўзвёў драўляную крэпасць. У 1397 годзе па ініцыятыве Конрада пачалося будаўніцтва замка Рагніт^[4].

У 1398 годзе паміж Тэўтонскім ордэнам і Вялікім Княствам Літоўскім было складзена Салінскае пагадненне, паводле якога Жмудзь пераходзіла пад уладу крыжакоў і ўсталёўваўся трывалы мір паміж бакамі^[3].

Сканаў 30 сакавіка 1407 года ў замку Марыенбург, дзе і быў пахаваны.

Смерць вялікага магістра была вельмі незвычайнай. Урач прапісаў Конраду ў якасці лячэння ад жоўцевага каменя палавыя зносіны, аднак цнатлівы рыцар адмовіўся выконваць прадпісанне, што і звяло яго ў магілу^[5].

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #11928264X // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 жніўня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
2. Jähnig B. Konrad von Jungingen // Neue Deutsche Biographie. — Band 12. — Berlin: Duncker & Humblot, 1980. — S. 517 f.
3. Урбан В. Тевтонский орден. — М.: АСТ, 2007. — С. 214—216. — ISBN 978-5-17-044178-5.
4. Бахтин А. П. Орден и пруссы Архівавана 20 ліпеня 2011.. Праверана: 26.07.2010.
5. Turnbull S. The Book of the Medieval Knight. New York: Crown Publishers, 1985. — p. 87.

Літаратура

• Бобынин В. В.,. Юнгинген, Конрад // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
• Borchert F. Die Hochmeister des Deutschen Ordens in Preußen erschienen // Preußischen Allgemeinen Zeitung. — am 12. — Januar 2002.
• Bumiller C., Wulfmeier M. Konrad und Ulrich von Jungingen // Beitäge zur Biografie der beiden Deutschordenshochmeister. — Neckar: Geiger-Verlag, Horb a, 1995.
• Karl Lohmeyer. Konrad von Jungingen // Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 14. — Leipzig: Duncker & Humblot, 1881. — S. 718—721. (ням.)
• Jähnig B. Konrad von Jungingen // Neue Deutsche Biographie. — Band 12. — Berlin: Duncker & Humblot, 1980. — S. 517 f.
• Lückerath C.A. K. v. Jungingen // Lexikon des Mittelalters. Stuttgart, Weimar: Metzler, 1980—1999. — Bd. 1-9. — ISBN 3-476-01742-7.