Ладамерыя

Ладамерыя (лац.: Lodomeria) — назва Галіцка-Валынскага княства, якая ўжываецца ў афіцыйных дакументах XIII—XIV стагоддзя, напісаных на лацінскай мове[1]. Паходзіць ад лацінізаванага імя сталіцы княства — Уладзіміра.

Упершыню «Ладамерыя» згадваецца ў тытулах венгерскага караля Андрэ II[2], які імкнуўся захапіць землі Галіцыі і Валыні. Нягледзячы на тое, што венгры ніколі не валодалі Валынскім княствам, іх прэтэнзіі на яго былі замацаваны ў тытулах ўсіх венгерскіх манархаў XIII—XVIII стагоддзяў у форме «кароль Галіцыі і Ладамерыі»[3].

Гэтая назва ўжывалася ў папскай канцылярыі і пазначала (большаю часткай — Ладамерыя, часам — Фляндэмірыя) Галіцка-Валынскую вобласць у дэкрэтах і булах, якія выдаваліся па розных пытаннях каталіцкай прапаганды ў гэтым рэгіёне [акты ў А. Тэйнера, «Vetera monumenta Poloniae Lithuaniae» etc.; у Тургенева, «Historica Russiae Monumenta», у зборніку Напірскага і інш.][1].

Пасля атрымання ў спадчыну Габсбургамі венгерскай кароны ў XVIII стагоддзі аўстрыйскія імператары сталі носьбітамі тытула «каралёў Галіцыі і Ладамерыі». Завяршыўшы раздзел Рэчы Паспалітай, яны ўтварылі на землях былога Галіцка-Валынскага княства і Кракава новую адміністрацыйную адзінку — Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі, якое праіснавала з 1772 па 1918 гады.

Зноскі

  1. ↑ а б ЭСБЕ
  2. ↑ (1206) [5: vol.6; p.307; Doc.# 191] Andreas Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Chroacie, Rame, Seruie, Galicie, Lodomerieque Rex;
  3. ↑ Титулы европейских монархов.