Лаза вушастая

Лаза вушастая

Агульны выгляд расліны
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Salix aurita L.


Сістэматыка
на Віківідах
Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  507503
NCBI  470270
EOL  590722
GRIN  t:32681
IPNI  777119-1
TPL  kew-5001338

Лаза вушастая[3], Лаза вушатая[4], Лаза[5][6][7] (Salix aurita) — від роду вярба (Salix).

Батанічнае апісанне

[правіць | правіць зыходнік]

Невысокі куст (да 1,5 м вышыней).

Адрозніваецца зваротнаяйкападобным лісцем, зверху шэра-зялёным, знізу шэра-(1-2 см даўжынёй). Драўніна пад карой з валікамі. Расце па балотах, вільготных лугах і ў вільготных і сырых лясах. Цвіце ў красавіку — маі. Медадайнасць слабей, чым у брэдніка[8].

Таксанамія

[правіць | правіць зыходнік]

Від Лаза вушастая ўваходзіць у род Вярба (Salix) семейства Вярбовыя (Salicaceae) парадку Вербакветныя (Malpighiales).


  яшчэ 36 сямействаў (па Сістэме APG II)   яшчэ больш 500 відаў
       
  парадак Вербакветныя     род Вярба    
             
  аддзел Кветкавыя, ці Пакрытанасенныя     сямейства Вярбовыя     від
Лаза вушастая
           
  яшчэ 44 парадка кветкавых раслін
(па Сістэме APG II) 		  яшчэ каля 57 родаў  
     

Ахова

[правіць | правіць зыходнік]

Уваходзіць у афіцыйныя пералікі рэгіянальна рэдкіх раслін некаторых адміністрацыйных тэрыторый Украіны[9].

Зноскі

  1. ↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. ↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
  3. ↑ Беларуская навуковая тэрміналогія: слоўнік лясных тэрмінаў. — Мінск: Інбелкульт, 1926. — Т. Вып. 8. — 80 с.
  4. ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 116. — 160 с. — 2 350 экз.
  5. ↑ Васількоў І. Г. Матэрыялы да флоры Горацкага раёна. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. III. Горы-Горкі, 1927
  6. ↑ Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
  7. ↑ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
  8. ↑ Алексєєнко Ф. М.; Бабич І. А.; Дмитренко Л. І.; Мегедь О. Г.; Нестероводський В. А.; Савченко Я. М. (1966). У Кузьміна М. Ф.; Радько М. К. Виробнича енциклопедія бджільництва (українською). Київ «Урожай». с. 62.
  9. ↑ Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 верасня 2012. Праверана 13 жніўня 2019.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]