Ле Чонг Тан

Ле Чонг Тан
Дата нараджэння 3 кастрычніка 1914(1914-10-03)
Месца нараджэння
Дата смерці 5 снежня 1986(1986-12-05) (72 гады)
Месца смерці
Грамадзянства
Званне генерал арміі[d]
Бітвы/войны Індакітайская вайна,
Другая індакітайская вайна (Вайна ў В’етнаме),
Трэцяя індакітайская вайна (Кампучыйска-в’етнамскі канфлікт)
Узнагароды і званні
Gold Star Order Order of Hồ Chí Minh
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ле Чонг Тан (в’етн.: Lê Trọng Tấn; 1 кастрычніка 19145 снежня 1986) — генерал В’етнамскай народнай арміі, удзельнік ўсіх трох Індакітайскіх войнаў. У розныя гады займаў пасады кіраўніка ваеннай акадэміі, начальніка штаба ВНА, намесніка міністра абароны і намесніка камандуючага Арміяй вызвалення Паўднёвага В’етнама.

Сапраўднае імя — Ле Чонг Ту (в’етн.: Lê Trọng Tố).

Нарадзіўся ў вёсцы акруга Хоай Дук, правінцыя Ха Донг. Вучыўся ў школе Буой у Ханоі. У юнацтве захопляўся адзінаборствамі і футболам. Дзякуючы сваім дасягненням быў прыняты ў футбольную каманду ВПС Францыі.

У 1944 годзе далучыўся да В’етміня, а са жніўня 1945-га з’яўляўся членам Камуністычнай партыі Індакітая. У гэты ж час, згодна з прынятай у рэвалюцыянераў традыцыі, мяняе сваё імя.

З 1945 па 1950 знаходзіўся на пасадах намесніка і пазней камандзіра палка. У 1954 годзе, у бітве пры Д’енб’енфу, узначальваў 13-ю роту Перамогі. Пад яго пачаткам падраздзяленне вяло баі за вышыню Хім Лам.

Са снежня 1954 па 1960 быў дырэктарам школы вайсковых афіцэраў. З 1961 па 1969 знаходзіўся на пасадзе намесніка начальніка Генеральнага штаба В’етнамскай народнай арміі. У 1964 годзе прызначаны намеснікам камандуючага вызваленчай арміяй Паўднёвага В’етнама. Быў адным з удзельнікаў Тэцкай аперацыі 1968 года. У 1970—1979 працаваў намеснікам начальніка Генеральнага штаба і камандуючым 9-м лінейным фронтам. У красавіку 1975 год прызначаны намеснікам камандзіра Вясновай кампаніі і камандуючым Усходнім крылом.

З 1976 па люты 1977 года быў намеснікам начальніка Генеральнага штаба і дырэктарам вышэйшай ваеннай акадэміі. Са снежня 1978 да лютага 1979 года ён камандаваў узброенымі сіламі ў вайне на паўднёва-заходняй мяжы і змагаўся з чырвонымі кхмерамі Пол Пота ў Камбоджы. З 1980 па 1986 год быў намеснікам міністра нацыянальнай абароны і начальнікам Генеральнага штаба.

З 1976 па 1986 быў членам ЦК партыі і членам VII Нацыянальнага сходу.

Памёр 5 снежня 1986 года ў Ханоі.