У генетыцы локус (loci) — гэта пэўная фіксаваная пазіцыя ў храмасоме, дзе знаходзіцца пэўны ген або генетычны маркер.[1] Кожная храмасома нясе мноства генаў, прычым кожны ген займае рознае становішча або локус; у чалавека агульная колькасць генаў, якія кадуюць бялок, у поўным гаплоідным наборы з 23 храмасом ацэньваецца ў 19 000-20 000.[2]
Гены могуць мець некалькі варыянтаў, вядомых як алелі, таму можна таксама сказаць, што алель знаходзіцца ў пэўным локусе. Дыплоідныя і паліплоідныя цэлі, храмасомы якіх маюць адзін і той жа алель у пэўным локусе, называюцца гомазіготнымі ў адносінах да гэтага локуса, у той час як цэлі, якія маюць розныя алелі ў локусе, называюцца гетэразіготнымі.[3] Упарадкаваны спіс локусаў, вядомых для пэўнага геному, называецца генетычнай картай. Карціраванне генаў — гэта працэс вызначэння канкрэтнага локуса або локусаў, адказных за стварэнне пэўнага фенатыпу або біялагічнай прыкметы.
Больш кароткае плячо храмасомы называецца p-плячом, а больш доўгае — q-плячом. Храмасомны локус тыповага гена, напрыклад, можна запісаць як 3p22.1, дзе:
Такім чынам, увесь локус з прыкладу вышэй будзе чытацца як «тры П два два кропка адзін». Цытагенетычныя бэнды (палосы) — гэта ўчасткі храмасомы, багатыя транскрыпцыйна актыўнай ДНК (эўхраматынам) або ўпакаванай ДНК (гетэрахраматынам). Пры афарбоўванні яны выглядаюць па-рознаму (напрыклад, эўхраматын выглядае белым, а гетэрахраматын — чорным пры афарбоўцы паводле Гімзы). Яны адлічваюцца ад цэнтрамеры да целамераў.
Кампанент | Тлумачэнне |
---|---|
3 | Нумар храмасомы |
р | Знаходжанне на кароткім плячы храмасомы (распаўсюджанае апакрыфічнае тлумачэнне заключаецца ў тым, што p азначае petit на французскай мове); q абазначае доўгае плячо (выбіраецца ў якасці наступнай літары ў алфавіце пасля p; таксама кажуць, што q азначае queue, што азначае «хвост» па-французску[4]). |
22.1 | Лічбы, якія ідуць пасля літары, азначаюць становішча на плячы: вобласць 2, бэнд 2, суббэнд 1. Бэнды бачныя пад мікраскопам, калі храмасома адпаведна афарбавана. Кожная з палос пранумаравана, пачынаючы з 1 для паласы, найбліжэйшай да цэнтрамеры. Суббэнды і меншыя адзінкі бачныя ў больш высокім павелічэнні. |
Дыяпазон локусаў вызначаецца аналагічным чынам. Напрыклад, локус гена OCA1 можа быць напісаны як «11q1.4-q2.1», што азначае, што ён знаходзіцца на доўгім плячы храмасомы 11, дзесьці ў дыяпазоне ад субдыяпазону 4 вобласці 1 да субдыяпазону 1 другога рэгіёну .
Канцы храмасомы пазначаны «pter» і «qter», таму «2qter» адносіцца да канца доўгага пляча храмасомы 2.