Луі Аляксандр Берцье фр.: Louis Alexandre Berthier | |
---|---|
Перыяд жыцця | 20 лістапада 1753 — 1 чэрвеня 1815 |
Мянушка | «Жонка Імператара» |
Дата нараджэння | 20 лістапада 1753[1][2][…] |
Месца нараджэння | Версаль, Францыя |
Дата смерці | 1 чэрвеня 1815[1][3][…] (61 год) |
Месца смерці | Бамберг, Баварыя |
Месца пахавання | |
Бацька | Jean Baptiste Berthier[d] |
Маці | Marie Françoise L'Huillier de La Serre[d] |
Жонка | Duchess Maria Elisabeth in Bavaria[d] |
Дзеці | Napoléon Alexandre Berthier[d], Caroline Josephine Berthier de Wagram[d] і Anne Berthier de Wagram[d] |
Грамадзянства | |
Прыналежнасць | Францыя |
Род войскаў | French Armed Forces[d] |
Гады службы | 1764—1815 |
Званне | маршал Францыі |
Бітвы/войны | |
Узнагароды і званні |
|
Аўтограф | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Луі Аляксандр Берцье (фр.: Louis Alexandre Berthier, 20 лістапада 1753, Версаль — 1 чэрвеня 1815, Бамберг) — маршал (1804) і віцэ-конетабль (1807) напалеонаўскай Францыі, багаты князь Нёўшатэльскі, герцаг Валанжэнскі (1805), князь Ваграмскі (1809). У 1799—1807 гадах — ваенны міністр і адначасова ў 1799—1814 гадах — начальнік штаба Напалеона I. Распрацаваў асновы штабной службы, выкарыстаныя ў многіх еўрапейскіх войсках. Пасля адрачэння Напалеона ў 1814 годзе перайшоў на службу да Людовіка XVIII. Загінуў пры нявысветленых абставінах у Бамбергу падчас Ста дзён.