Людвіг Прандтль

Людвіг Прандтль
ням.: Ludwig Prandtl
Дата нараджэння	4 лютага 1875(1875-02-04)[1][2]^[…]
Месца нараджэння	Фрайзінг, Германія[4]
Дата смерці	15 жніўня 1953(1953-08-15)[3][1]^[…] (78 гадоў)
Месца смерці	Гётынген, Ніжняя Саксонія, ФРГ[3][4]
Месца пахавання	Гётынгенскія гарадскія могілкі^[d][5]
Грамадзянства	Германія
Род дзейнасці	фізік, выкладчык універсітэта, інжынер
Навуковая сфера	фізіка і аэрадынаміка[6]
Месца працы	Гётынгенскі ўніверсітэт[7] Гановерскі ўніверсітэт[7]
Альма-матар	Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт (1898)[7] Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна (1900)[7]
Навуковы кіраўнік	August Föppl^[d]
Вядомыя вучні	Paul Richard Heinrich Blasius^[d], Theodore von Kármán^[d] і Hermann Schlichting^[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Баварская акадэмія навук Леапальдзіна Пруская акадэмія навук Шведская каралеўская акадэмія інжынерных навук^[d] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Турынская акадэмія навук^[d][4] AGV München^[d]
Узнагароды	Daniel Guggenheim Medal^[d] медаль Гарнака^[d] (1936) медаль Вільгельма Экснера^[d] (1951) Ackermann–Teubner Memorial Award^[d] (1918) ганаровы доктар Швейцарскай вышэйшай тэхнічнай школы Цюрыха^[d] Grashof Commemorative Medal^[d] (1929) медаль Гётэ за мастацтва і навуку^[d] (1940) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства^[d] (21 чэрвеня 1928)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Лю́двіг Прандтль (ням.: Prandtl; 4.2.1875, г. Фрайзінг, Германія — 15.8.1953) — нямецкі вучоны ў галіне механікі, адзін са стваральнікаў эксперыментальнай аэрадынамікі.

Закончыў вышэйшае політэхнічнае вучылішча ў Мюнхене (1899). З 1904 прафесар Гётынгенскага ўніверсітэта, у 1925—47 гадах дырэктар Інстытута гідрааэрадынамікі (г. Гётынген).

Навуковая работа

Навуковыя працы па тэорыі пругкасці і пластычнасці, гідрааэрамеханіцы, газавай дынаміцы, дынамічнай метэаралогіі.

Увёў уяўленне аб пагранічным слоі і адрыўным цячэнні пры абцяканні цел. Выканаў фундаментальныя даследаванні турбулентнага цячэння ў трубах, турбулентнасці свабоднай атмасферы і звышгукавога выцякання газаў, увёў крытэрый падобнасці пры цеплаперадачы (лік Прандтля) у рухомых патоках вадкасцей і газаў.

Творы

• Гидроаэромеханика. Рус. пер. 2 изд. М., 1951.

Зноскі

1. Crouch T. D. Ludwig Prandtl // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
2. Ludwig Prandtl // Brockhaus Enzyklopädie
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q237227"></a>
3. Прандтль Людвиг // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
4. www.accademiadellescienze.it Праверана 1 снежня 2020.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107212659"></a>
5. Find a Grave — 1996. Праверана 17 мая 2024.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q63056"></a>
6. Dictionary of Scientific Biography / C. C. Gillispie — Charles Scribner's Sons, 1970.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q656742"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q845617"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1064544"></a>
7. MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q547473"></a>

Літаратура

• Прандтль Людвіг // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13). — С. 12—13.
• Лойцянский Л. Г. Механика жидкости и газа. 5 изд. — М., 1978. (руск.)