Горад
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Мажэйкей (літ.: Mažeikiai, жам. Mažeikē; беларуская назва — Мажэ́йкі[3]) — горад у паўночна-заходняй Літве, на рацэ Вэнта, каля мяжы з Латвіяй. Адміністрацыйны цэнтр Мажэйкейскага раёна, які ўваходзіць у склад Цяльшэйскага павета.
Упершыню горад ўпамінаецца ў 1335 годзе. У хроніцы Лівонскага ордэна гаворыцца аб паходзе ордэнскага войска, у час якога былі разрабаваныя землі князя Мажэйкі. Мажэйкі былі невялікім пагранічным сялом, пакуль канчаткова не адышлі Вялікаму Княству Літоўскаму ў 1529 годзе ў выніку пагаднення з Лівоніяй.
Горад пачаў хутка развівацца ў 1869 годзе, калі праз яго прайшла галіна чыгункі Вільня — Лібава. У 1893 годзе было 13 крам і 5 бровараў. У 1894 годзе тут была пабудаваная праваслаўная царква, у 1902 годзе каталіцкі касцёл, а ў 1906 — лютэранская кірха. У 1899 годзе памешчык Постнікаў назваў пасёлак чыгуначнай станцыі Мураўёва, у гонар душыцеля паўстання 1863 года Міхаіла Мураўёва, але вёска Мажэйкі месцілася побач.
З 1918 года ў складзе незалежнай Літвы, да 1921 года працягваліся спрэчкі з Латвіяй. У 1924 годзе Мажэйкі атрымамі статус горада.
Сучасныя Мажэйкі ёсць прамысловым цэнтрам Паўночнай Літвы, тут знаходзіцца нафтапераапрацоўчае прадпрыемства «Mažeikių Nafta».
|