Майкл Фішэр | |
---|---|
англ.: Michael Ellis Fisher | |
Род дзейнасці | фізік, фізік-тэарэтык, навуковец, сцэнарыст, выкладчык універсітэта, матэматык, хімік |
Дата нараджэння | 3 верасня 1931[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 лістапада 2021[3] (90 гадоў) |
Грамадзянства | |
Дзеці | Matthew P. A. Fisher[d] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды і прэміі |
член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] Каралеўскі медаль[d] (2005) прэмія Вольфа па фізіцы (1980) Медаль Больцмана[d] (1983) Гібсаўская лекцыя[d] (1992) медаль Онсагера[d] (1993) прэмія памяці Рыхтмаера[d] (1973) прэмія Ларса Онзагера[d] (1995) Guthrie Medal and Prize[d] (1980) ганаровы доктар Ліёнскай вышэйшай нармальнай школы[d] (11 кастрычніка 2012) |
Сайт | glue.umd.edu/~xpe… (англ.) |
Майкл Эліс Фішэр (англ.: Michael Ellis Fisher; 3 верасня 1931, Фізабад, Сіпарыя — 26 лістапада 2021) — брытанскі фізік, хімік і матэматык, вядомы дзякуючы свайму ўкладу ў статыстычную фізіку. Член Лонданскага каралеўскага таварыства (1971) і шэрагу іншых навуковых таварыстваў. Лаўрэат мноства ўзнагарод, у тым ліку прэміі Вольфа па фізіцы (1980), медаля Больцмана (1983) і Каралеўскага медаля (2005).
Нарадзіўся на Трынідадзе, Вест-Індыя. Скончыў са ступенню бакалаўра па фізіцы з адзнакай Каралеўскі каледж Лонданскага ўніверсітэта (цяпер Каралеўскі каледж Лондана), дзе вучыўся ў 1948—1951 гадах. Ступень доктара філасофіі па фізіцы атрымаў там жа ў 1957 годзе, займаўшыся дзеля гэтага там на працягу 1953—1956 гадоў. У 1958—1964 гадах выкладаў там жа. У 1981 годзе — фэла альма-матэр, да таго часу ўжо Каралеўскага каледжа Лондана. У 1963—64 гг. у Ракфелераўскім універсітэце ў Нью-Ёрку. У 1966—1989 гадах прафесар Карнельскага ўніверсітэта, у 1975—1978 гадах загадчык яго кафедры хіміі. З 1987 года прафесар Мэрылендскага ўніверсітэта ў Каледж-Парку, на пачатак 2015 года яго Заслужаны ўніверсітэцкі прафесар-эмер, рэгент- і даследчы прафесар.
Член Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі. Падпісаў «Папярэджанне навукоўцаў чалавецтву» (1992).
У 1971 годзе быў абраны членам Лонданскага каралеўскага таварыства, у 1993—1995 гадах займаў пасаду яго віцэ-прэзідэнта.