Малін Хартэліус

Малін Хартэліус
шведск.: Malin Hartelius
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння 1 верасня 1966(1966-09-01)[1] (58 гадоў)
Месца нараджэння
Краіна
Музычная дзейнасць
Прафесіі оперная спявачка
Пеўчы голас сапрана
Інструменты вакал
Жанры опера
Узнагароды
Litteris et Artibus
malinhartelius.com
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Малін Хартэліус (шведск.: Malin Hartelius; нар. 1 верасня 1966) — шведская сапрана, якая рэгулярна выступае з такімі дырыжорамі, як Нікалаус Харнанкурт, Тон Купман, Рыкарда Чайлі, сэр Джон Эліят Гардынер, Пітэр Шраер, Герберт Бламштэт і Франс Брюген. Яна супрацоўнічала з такімі аркестрамі, як Філарманічны аркестр Осла, Цюрыхскі аркестр Танхале, Сімфонія Сан-Францыска і Concentus Musicus Wien.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Хартэліус нарадзілася ў 1966 годзе ў Мальмё, Швецыя. Яна вучылася ў венскай кансерваторыі (опера, Lied і араторыя) у знакамітай настаўніцы Маргарэты Бэнс.

У 1989 годзе яна стала членам Венскай дзяржаўнай опернай студыі і паступіла ў тэатр Санкт-Гален, дзе спявала сваю першую Папагену ў «Чароўнай флейце» Моцарта. Як член Венскай дзяржаўнай опернай студыі ў сезоне 1990—1991, яна выканала шматлікія ролі, у тым ліку Селіі ў «Луцый Сула» Моцарта і Папагены. У гэты ж сезон яна дэбютавала ў Цюрыхскай оперы з Папагенай, а за ёй з Арсенай у Цыганскім бароне. У сезоне 1991—1992 гадоў яна стала ўдзельніцай Цюрыхскай оперы і выступіла ў ролі Паміны ў «Чароўнай флейце», Адэль у «Кажане», Блондэн у «Выкраданне з сераля» і Энхен у «Вольнага стралка».

Пасля дэбюту на фестывалі ў Людвігсбургу (1990) і на фестывалі ў Шветцынген (1991), Хартэліус упершыню з’явілася на фестывалі ў Зальцбургу ў 1992 годзе ў ролі Барбарыны ў «Жаніцьбе Фігара». Пасля вяртання на Зальцбургскі фестываль у 1996 годзе яна пачала працаваць з дырыжорам Францам Вельсэр-Мостам у спектаклях «Імша сі мінор» (BWV 232) і «Страсці святога Матфея» (BWV 244) Баха з Camerata Accademica, а ў 1997 годзе спявала Блондхен у «Выкраданне з сераля» Моцарта пад кіраўніцтвам Марка Мінкоўскага .

Яе оперны рэпертуар працягвае пашырацца спектаклямі «Любоўны напой» і «Дон Паскуале» Даніцэці, «Чароўная флейта» Моцарта і «Жаніцьба Фігаро» і «Арыядна на Наксосе» Штрауса.

Увосень 1999 года яна адправілася ў Парыжскую оперу па запрашэнні, дзе выканала галоўную ролю ў «Галантнай Індыі» Рамо пад кіраўніцтвам Уільяма Крысці. Гэты оперны тэатр прадставіў яе таксама як Сервілію ў «Міласэрнасць Ціта», а ў 2000 годзе — як Адэль у «Кажане». У тым жа годзе яна таксама дасягнула поспеху ў якасці Паміны ў новай пастаноўцы «Чароўнай флейты» ў Цюрыхскай оперы.

У апошніх сезонах Хартэліус прыняла ўдзел у якасці сапрана ў «Bach Cantata Pilgrimage» Джона Эліёт Гардынера (2000), і дэбютавала як Марсэліна ў Фідэліа ў Баварскай дзяржаўнай оперы. Яе высока ацанілі за яе з’яўленне ў рэалізацыі Нікалаусам Гарнанкуртам рэдкай ігравой оперы «Альфонс і Эстрэла» Шуберта ў Цюрыхскай оперы і выступленні на Зальцбургскім фестывалі ў 2000 годзе ў розных канцэртах разам з Венскай філармоніяй пад кіраўніцтвам Вольфганга Саваліша і Шарля Макераса. На фестывалі ў Зальцбургу 2001 года яна спявала Адэль у новай пастаноўцы «Кажан» з аркестрам Моцартэум пад кіраўніцтвам Івора Болтана.

Увесну 2002 года яна спявала Канстанцу ў «Выкраданні з сераля» у чарговай новай пастаноўцы ў Цюрыху з Клаусам Марыяй Брандауэр у ролі Басы Селім і Патрыцыяй Пецібон у ролі Бландынкі. У 2004 годзе яна дэбютавала ў ролі Зэрліны ў «Дон Жуане» у Гліндэборне пад кіраўніцтвам Рыкарда Чайлі. Першая яе Сусанна ў «Жаніцьбе Фігара» была на фестывалі ў Экс-ан-Правансе.

Асноўныя моманты мінулых сезонаў ўключаюць канцэрты з Акадэміяй Санта-Чэчылія, Кліўлэндскім аркестрам, Каралеўскім аркестрам Консертгебау, Лейпцыгскім Гевандхаус аркестрам, Лонданскім сімфанічным аркестрам, аркестрам Баварскага радыё, Міланскім сімфанічным аркестрам імя Джузэпэ Вердзі, філарманічнагым аркестрам, сімфанічным аркестрам Берлінскага радыё і аркестрам Танхале. Яна вярнулася ў Парыжскую оперу Гарнье («Галантная Індыя» Рамо) і спявала Сафі («Кавалер ружы») у новай пастаноўцы ў Цюрыху і ў Венскай дзяржаўнай оперы, Канстанцу, а таксама Адэль («Кажан») у Баварскай дзяржаўнай оперы, таксама дэбютавала ў ролі Донны Эльвіры («Дон Жуан») у Цюрыху. Запрашэнні на фестывалі ўключаючы Styriarte у 2005 годзе і Зальцбургскі фестываль у 2006 годзе для цыкла опер Моцарта.

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

28 студзеня 2010 года Хартэліус атрымала медаль Litteris et Artibus ад караля Швецыі за выдатную мастацкую працу ў якасці опернай спчвачкі.

Асабістае жыццё

[правіць | правіць зыходнік]

Хартэліус была замужам адзін раз і мае дваіх дзяцей. Ганна 1993 г.н., Сымон 1996 г. н.

Інтэрв’ю

[правіць | правіць зыходнік]
  • Opera News, май 2008.
  • Das Opernglas {Ausgabe 5/2006 па-нямецку}
  • Migros Magazin Nr. 26, 28. Чэрвень 2005 г. MAMA IST EIN STAR (на нямецкай мове)
  • Бонусны трэк DVD La Finta Semplice змяшчае кароткую размову Малін Хартэліус і Ганны Тэнты пра ролю Разіны.(на нямецкай мове).

Зноскі

  1. ↑ Malin Hartelius // Česko-Slovenská filmová databáze — 2001.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]