Мандарынка — невялікая качка масай 0,4-0,7 кг. Даўжыня цела 41-49 см, размах крылаў 68-74 см. Шлюбны ўбор самца мандарынкі вылучаецца сярод іншых качак. Самец у шлюбным уборы вельмі прыгожы, ярка ўбраны: на галаве чуб і ўпрыгожваючыя пёры па баках цела, накшталт веера, чырвоная дзюба. Самка і маладыя шэра-бурыя з шэрай дзюбай, вакол вока белае аблямаванне, якое пераходзіць у брыво. Самец у негнездавы час падобны да самкі, але з чырванаватай дзюбай.
Мандарынка распаўсюджаная ва Усходняй Азіі: Кітай, Японія, Тайвань. У Расіі мандарынка гняздуе ў Амурскай і Сахалінскай вобласці, у Хабараўскім і Прыморскім краях. Спарадычна трапляецца ва ўсходняй Манголіі. Паўднёвыя папуляцыі аселыя, паўночныя — пералётныя. Зімуе ў паўднёва-ўсходнім Кітаі, Японіі, на Тайвані.
Насяляе вялікія кантынентальныя вадаёмы, гняздуе сярод дрэў або за травамі, якія параслі лесам; узімку жыве ў прыморскай зоне.
Інтрадуцыравана ў Англіі і Германіі, гняздзіцца ў апошні час таксама ў Галандыі, Бельгіі, Францыі, Даніі, Аўстрыі і Ірландыі. Птушкі, якіх адзначаюць у розных еўрапейскіх краінах, хутчэй за ўсё раней захоўваліся ў заасадах або качуюць[2].
Гэтая качка жыве на зарослых лясамі горных рэчках са звісаючымі над вадой галінамі дрэў і ў прырэчных горных лясах. Мандарынка добра плавае, пры гэтым высока сядзіць на вадзе з крыху прыўзнятым хвастом. Нырае рэдка, толькі калі параненая. Яе палёт хуткі і манеўраны, яна лёгка ўзлятае, часам амаль прама ўверх. У адрозненне ад большасці качак, мандарынку часта можна бачыць седзячую на галінах дрэў або на прыбярэжных скалах.
Яйкі Aix galericulata
Гняздо ладзіць на рознай вышыні ў дуплах нахіленых над вадой дрэў у лясах з густым падлескам. Значна радзей гняздуе на зямлі ў паглыбленні пад прыкрыццем ствалоў дрэў або іншай густой расліннасці. Яйкі (9-12, да 14), ад чыста белых да крэмавых (колеру слановай косці).
