Мараны
Мараны — тэрмін, якім хрысціянскае насельніцтва Іспаніі і Партугаліі звала яўрэяў, якія прынялі хрысціянства і іх нашчадкаў, незалежна ад ступені добраахвотнасці звароту (канец XIV—XV стст.).
Як правіла, мараны і іх нашчадкі ўпотай працягвалі захоўваць пэўнасць іўдаізму (цалкам або часткова. Яўрэйская традыцыя разглядае маранаў як найбольш значны гурт анусім, літар. `прымушаныя`) — яўрэяў, гвалтоўна звернутых у іншую рэлігію.
Шматлікія мараны таемна працягвалі вызнаваць іўдаізм і з прычыны гэтага з'яўляліся галоўным аб'ектам пераследаў іспанскай інквізіцыі, як і марыскі (мусульмане, якія прынялі хрысціянства ў аналагічнай сітуацыі).