Марцін Бубер | |
---|---|
ням.: Martin Buber | |
Дата нараджэння | 8 лютага 1878[1][2][…] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 13 чэрвеня 1965[3][1][…] (87 гадоў) |
Месца смерці | |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | |
Жонка | Paula Buber[d] |
Дзеці | Rafael Buber[d][5] |
Род дзейнасці | філосаф, экзістэцыяліст, перакладчык, педагог, пісьменнік, літаратурны рэдактар, выкладчык універсітэта, перакладчык Бібліі, выхавацель, zionist, багаслоў, лібрэтыст |
Навуковая сфера | анталогія, іўдаізм, філасофія[6], літаратура[6], пераклад[6] і сістэма адукацыі[d][6] |
Месца працы | |
Навуковая ступень | доктар філасофіі |
Альма-матар | |
Школа/традыцыя | Экзістэнцыялізм |
Кірунак | Заходняя Філасофія |
Перыяд | Філасофія XX стагоддзя |
Асноўныя інтарэсы | Анталогія, Іўдаізм |
Аказалі ўплыў | Кант, Ніцшэ, Бааль Шэм Тоў |
Член у | |
Прэміі | |
Узнагароды |
прэмія Эразма[d] (1963) Прэмія міру кнігагандляроў Германіі (27 верасня 1953) ганаровы доктар Яўрэйскага ўніверсітэта ў Іерусаліме[d] (1953) |
Подпіс | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Марцін Бубер (ням.: Martin Buber, 8 лютага 1878, Вена — 13 чэрвеня 1965, Іерусалім) — нямецка-яўрэйскі экзістэнцыяльны філосаф, тэарэтык сіянізму.
Нарадзіўся ў Вене. Юнацтва правёў у Лембергу (цяпер Львоў).
Атрымаў адукацыю ў універсітэтах Вены, Берліна, Цюрыха і Лейпцыга. У 1911 годзе выступаў з лекцыямі ў Берліне, у экспрэсіянісцкім «Новым клубе». У 1924—1933 гг. — прафесар філасофіі іудаізму і этыкі ва універсітэце Франкфурта-на-Майне . У 1933 годзе эміграваў з Германіі ў Швейцарыю, а затым (1938) у Палестыну, дзе да 1951 года быў прафесарам сацыялогіі Іерусалімскага ўніверсітэта, у 1960—1962 гг. першым прэзідэнтам Акадэміі навук Ізраіля.