Марыс Эстэў

Марыс Эстэў
фр.: Maurice Estève
Род дзейнасці мастак, мастак-гравёр, рысавальнік
Дата нараджэння 2 мая 1904(1904-05-02)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 29 чэрвеня 2001(2001-06-29)[3][4][…] (97 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Альма-матар
Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марыс Эстэў (фр. Maurice Estève; 2 мая 1904, Кюлан, дэпартамент Шэр — 29 чэрвеня 2001, там жа) — французскі мастак Парыжскай школы.

Біяграфія і творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

У 1913 годзе разам з сям’ёй прыехаў у Парыж. Быў узрушаны Луўрам, асабліва карцінамі Учэла (Бітва пры Сан-Рамана), Курбэ, Дэлакруа, Шардэна.

Пачаў самастойна маляваць у 1915 годзе. Працаваў у друкарні, у майстэрні мэбліроўшчыка, па вечарах вучыўся малюнку. У 1919 адкрыў для сябе Сезана. У 1923 годзе працаваў у Барселоне ў майстэрні малюнка па тканінах. Вярнуўшыся ў Парыж, паступіў у прыватную акадэмію Каларосі. У 1927 выпрабаваў уплыў сюррэалізму, перш за ўсё — жывапісу Джорджа дэ Кірыка. Першая выстава работ Эстэва адбылася ў 1930 годзе. Ён захапіўся кіно і сцэнаграфіяй. У другой палове 1930-х, пад уздзеяннем падзей грамадзянскай вайны ў Іспаніі, прайшоў праз перыяд захаплення экспрэсіянізмам. Па прапанове Брака ў 1936 годзе ўдзельнічаў у групавой выставе ў Стакгольме разам з Мацісам, Пікасо, Грысам і Лежэ. У 1937 працаваў на Парыжскай сусветнай выставе, разам з Роберам і Соняй Дэлоне аформіўшы павільёны авіяцыі і чыгуначных зносін.

З пачаткам вайны быў прызваны ў войска, дэмабілізаваны ў жніўні 1940 года. У 1942—1943 гадах некалькі разоў выстаўляўся разам з Базенам, Жыск’я, Манесье, Ле Маалем. У 1942—1949 быў звязаны дамовай з парыжскай галерэяй Луі Карэ; у 1945 тут прайшла вялікая выстава Базен, Эстэў, Лапік, уступныя артыкулы да яе каталога напісалі адпаведна паэты Андрэ Фрэно, Жан Лескюр і Жан Тардзьё. У 1956 манаграфію пра Эстэў выпусціў П’ер Франкастэль.

Удзельнічаў у касельскай documenta (1959). Паралельна з жывапісам займаўся графікай, вітражным і габеленым мастацтвам. У 1995 годзе вярнуўся ў родны Кюлан, дзе і памёр.

Зноскі

  1. ↑ Maurice Estève
  2. ↑ Maurice Estève — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  3. ↑ Maurice Estève // Gran Enciclopèdia Catalana — Grup Enciclopèdia, 1968.
  4. ↑ Maurice Esteve // GeneaStar
  5. ↑ RKDartists Праверана 19 чэрвеня 2020.