Мост Санта-Трыніта

Славутасць
Мост Санта-Трыніта
43°46′08″ пн. ш. 11°15′01″ у. д.HGЯO
Краіна
Месцазнаходжанне
Архітэктар Барталамеа Аманаці і Riccardo Gizdulich[d]
Дата заснавання 1252
Дата скасавання 1944[2] і 1557[2]
Матэрыял камень[d]
Map
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мост Санта-Трыніта — мост праз раку Арно ў Фларэнцыі.

Мост Санта-Трыніта. Від з моста Век’ё

Санта-Трыніта лічыцца самым вытанчаных мастоў Фларэнцыі. Ён быў узведзены ў 1258 г. спачатку ў дрэве, а затым, пасля разбурэння ад паводкі 1333, — у камені, а ў 1557 г., пасля чарговага выхаду Арно з берагоў, заменены існуючым. Абрысы гэтага шасціпралётнага моста Барталамеа Аманаці (выкарыстаў, магчыма, праект Мікеланджэла) радуюць вока сваімі прыгожымі формамі, авальнымі аркамі, магутнымі гранёнымі асновамі, мармуровымі картушамі і скульптурай. Мост у 1944 г. узарвалі нацысты, але гараджане ў 1957 г. беражліва яго аднавілі, прычым з вады былі паднятыя фрагменты старой канструкцыі. Непадалёк ад моста знаходзіцца аднайменная царква.

Дантэ і Беатрычэ, Генры Холідэй, 1883

Зноскі

  1. ↑ а б archINFORM — 1994. Праверана 30 ліпеня 2018.
  2. ↑ а б https://www.arte.it/guida-arte/firenze/da-vedere/monumento/ponte-santa-trinita-1965

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Comitato per la ricostruzione del Ponte Santa Trinita, Firenze, Trentennale della Ricostruzione. 16 marzo 1958- 16 marzo 1988, Comune di Firenze, Edito a cura del Comitato per la ricostruzione del Ponte a Santa Trinita, Tiposervice, Firenze 1988.
  • Francesco Guerrieri, Lucia Bracci, Giancarlo Pedreschi, I ponti sull’Arno dal Falterona al mare, Firenze, Edizioni Polistampa, 1998.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]