Мяжа Оппенгеймера — Волкава (па імёнах Р. Опенгеймера і Дж. М. Волкава, якія прасунулі гэтую гіпотэзу) — верхня мяжа масы нейтроннай зоркі, пры якой ціск выраджанага нейтроннага газу можа кампенсаваць сілы гравітацыі, не даючы зорцы калапсаваць ў чорную дзірку. Адначасова мяжа Опенгеймера — Волкава з'яўляецца ніжняй мяжой масы чорных дзірак, якія ўтвараюцца ў ходзе эвалюцыі зорак.
Дакладнае значэнне мяжы пакуль невядома з-за высокай нявызначанасці уласцівасцяў макраскапічных станаў выраджанай барыённай матэрыі з вельмі высокай шчыльнасцю: у нетрах нейтронных зорак шчыльнасць матэрыі перавышае ядзерную шчыльнасць (~ 1014 г/см³, што ў ~ 108 разоў перавышае шчыльнасць белых карлікаў) і ураўненне стану такой матэрыі ў дакладнасці невядома.
Сучасныя ацэнкі мяжы Опенгеймера — Волкава ляжаць у межах 2,5-3 сонечных мас.