Мікалай Яўгенавіч Сігневіч

Футбол
Мікалай Сігневіч
Поўнае імя Мікалай Яўгенавіч Сігневіч
Нарадзіўся 20 лютага 1992(1992-02-20)[1][2][…] (32 гады)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 194 см
Вага 88 кг
Пазіцыя нападнік
Інфармацыя пра клуб
Клуб Казахстан Атырау
Нумар 13
Клубная кар’ера[* 1]
2010—2013 Беларусь Дынама (Брэст) 33 (6)
2013—2018 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 98 (29)
2013 →  Беларусь Дынама (Брэст) 12 (5)
2017 →  Грэцыя Платаніяс 16 (2)
2019—2020 Венгрыя Ферэнцвараш (Будапешт) 32 (5)
2020 Расія Хімкі 2 (0)
2020—2021 Беларусь БАТЭ (Барысаў) 26 (6)
2022—2023 Грэцыя Апалон Смірніс 21 (1)
2024— Казахстан Атырау
Нацыянальная зборная[* 2]
2011 Беларусь Беларусь (да 19) 3 (0)
2012—2013 Беларусь Беларусь (да 21) 12 (1)
2014—2021 Беларусь Беларусь 21 (1)
Узнагароды і медалі
Дзяржаўныя і ведамасныя ўзнагароды
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 29 студзеня 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 1 красавіка 2021

Мікалай Сігневіч (нар. 20 лютага 1992, Брэст) — беларускі футбаліст, нападнік казахстанскага клуба «Атырау». Ігрок нацыянальнай зборнай Беларусі (2014—2021).

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец брэсцкага футбола, пачынаючы з 2011 года праходзіў у асноўны склад брэсцкага «Дынама», у асноўным выходзячы на замены. У сезоне 2013 стаў асноўным нападнікам брэсцкай каманды. У жніўні 2013 года перайшоў у БАТЭ, але застаўся ў брэсцкім клубе на правах арэнды[3]. У выніку з 10 галамі стаў найлепшым бамбардзірам брэсцкага клуба ў сезоне.

Пасля заканчэння тэрміну арэнды ў снежні 2013 года далучыўся да БАТЭ. Сезон 2014 распачаў у складзе барысаўскага клуба, звычайна выходзячы на замену, але пазней стаў часцей з’яўляцца ў асноўным складзе. У выніку, у канцы сезона стаў чаргавацца ў стартавым складзе з Віталем Радзівонавым. У першым жа сезоне за барысаўчан забіў 9 галоў у чэмпіянаце.

У пачатку 2015 года не выступаў з-за траўмы, прапусціў у тым ліку Суперкубак Беларусі 2015, у якім БАТЭ па пенальці выйграў у салігорскага «Шахцёра». У сакавіку 2015 года падоўжыў кантракт з БАТЭ[4]. У канцы красавіка аднавіўся ад траўмы, але доўгі час толькі з’яўляўся на замену. З верасня, пасля траўмы Віталя Радзівонава, замацаваўся ў стартавым складзе, але ў кастрычніку сам атрымаў траўму і выбыў да канца сезона.

У першай палове 2016 года не гуляў з-за траўмы, з чэрвеня стаў з’яўляцца на полі, але замацавацца ў аснове не здолеў, саступаючы канкурэнцыю Радзівонаву. У снежні 2016 года быў аддадзены ў паўгадавую арэнду грэчаскаму «Платаніясу»[5]. У маі 2017 года, па заканчэнні чэмпіянату Грэцыі, вярнуўся з арэнды ў БАТЭ[6]. У складзе БАТЭ стаў гуляць у аснове на пазіцыі цэнтральнага нападніка, чаргуючы выхады ў стартавым складзе і на замену. 2 лістапада 2017 года ў матчы Лігі Еўропы з «Кёльнам» адзначыўся голам пасля ўдара праз сябе.

У сезоне 2018 заставаўся адным з асноўных нападнікаў БАТЭ, выхадзіў пераважна ў стартавым складзе каманды. 13 снежня 2018 года ў апошнім матчы сезона адзнаўчыўся дублем у браму грэчаскага ПАОКа ў Лізе Еўропы, а пазней атрымаў чырвоную карту і быў выдалены з поля (выніковы лік 3:1).

У снежні 2018 года перайшоў у венгерскі клуб «Ферэнцвараш»[7], разам з якім двойчы стаў чэмпіёнам Венгрыі, гуляў у Лізе чэмпіёнаў. У верасні 2020 года далучыўся да падмаскоўных «Хімкаў»[8], аднак у тым жа месяцы разарваў кантракт, правёўшы за клуб тры матчы[9], і вярнуўся ў БАТЭ[10]. У 2020 годзе з’яўляўся на полі эпізадычна, на наступны год з часам замацаваўся ў стартавым складзе. У снежні 2021 года па пагадненні бакоў разарваў кантракт з БАТЭ[11].

У студзені 2022 года падпісаў кантракт на 1,5 гады з грэчаскім клубам «Апалон Смірніс»[12]. Застаўся ў камандзе ў сезоне 2022/23, калі яна выбыла ў другі дывізіён. У жніўні 2023 года пакінуў «Апалон Смірніс» пасля таго, як ён страціў прафесійны статус[13].

У студзені 2024 года стаў іграком казахстанскага «Атырау»[14].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выступаў за моладзевую зборную Беларусі.

У верасні 2014 года быў упершыню выкліканы ў нацыянальную зборную Беларусі[15]. Дэбютаваў у зборнай 15 лістапада 2014 года, выйшаўшы на 68-й хвіліне на замену замест Сяргея Карніленкі ў матчы супраць Іспаніі (0:3). Наступны матч (18 лістапада 2014 года супраць Мексікі) распачаў у стартавым складзе і сваім голам дапамог беларусам атрымаць перамогу (3:2).

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Nikolai Signevich // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Mikalay Signevich // FBref
  3. ↑ Николай Сигневич — футболист БАТЭ (руск.)(недаступная спасылка). Афіцыйны сайт барысаўскага БАТЭ (8 жніўня 2013). Архівавана з першакрыніцы 18 верасня 2013.
  4. ↑ Сигневич продлил контракт с БАТЭ (руск.). by.tribuna.com.
  5. ↑ БАТЭ объявил об аренде "Платаниасу" Сигневича (руск.). football.by (29 снежня 2016). Праверана 29 студзеня 2024.
  6. ↑ Гайдучик и Сигневич возвращаются в БАТЭ (руск.). football.by (3 мая 2017). Праверана 29 студзеня 2024.
  7. ↑ Николай Сигневич стал игроком "Ференцвароша" (руск.). football.by (21 снежня 2018). Праверана 29 студзеня 2024.
  8. ↑ Николай Сигневич официально в "Химках" (руск.). football.by (8 верасня 2020). Праверана 29 студзеня 2024.
  9. ↑ Сигневич расторг контракт с "Химками", проведя за российский клуб всего три матча (руск.)(недаступная спасылка). football.by (25 верасня 2020). Архівавана з першакрыніцы 29 студзеня 2024. Праверана 29 студзеня 2024.
  10. ↑ БАТЭ объявил о возвращении Сигневича (руск.). football.by (28 верасня 2020). Праверана 29 студзеня 2024.
  11. ↑ Николай Сигневич покинул БАТЭ (руск.). football.by (27 снежня 2021). Праверана 29 студзеня 2024.
  12. ↑ "Аполлон" объявил о переходе Николая Сигневича (руск.). football.by (5 студзеня 2022). Праверана 29 студзеня 2024.
  13. ↑ "Аполлон Смирнис" отказался от профессионального статуса и будет выступать в Д4. Сигневич покинул клуб (руск.). football.by (10 жніўня 2023). Праверана 29 студзеня 2024.
  14. ↑ Николай Сигневич подписал контракт с "Атырау" Виталия Жуковского (руск.). football.by (28 студзеня 2024). Праверана 29 студзеня 2024.
  15. ↑ Глеб и Брессан не вызваны в сборную Беларуси, Сигневич, Путило и Янушкевич – в составе (руск.). by.tribuna.com.