Мікіта Юр’евіч Сцяпанаў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сцяпанаў.
Футбол
Мікіта Сцяпанаў
Поўнае імя Мікіта Юр’евіч Сцяпанаў
Нарадзіўся 6 красавіка 1996(1996-04-06)[1] (28 гадоў)
Грамадзянства  Беларусь
Рост 183 см
Вага 78 кг[2]
Пазіцыя абаронца, паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Казахстан Атырау
Нумар 18
Клубная кар’ера[* 1]
2013—2017 Беларусь Смалявічы-СТІ 88 (3)
2017 →  Беларусь Прамень (Мінск) 13 (0)
2018 Беларусь Прамень (Мінск) 27 (0)
2019 Беларусь Дняпро (Магілёў) 27 (1)
2020 Беларусь Тарпеда-БелАЗ (Жодзіна) 10 (0)
2021 Беларусь Нёман (Гродна) 2 (0)
2021—2022 Беларусь Іслач (Мінскі раён) 42 (3)
2023— Казахстан Атырау 25 (0)
Нацыянальная зборная[* 2]
2017—2018 Беларусь Беларусь (да 21) 4 (0)
2020 Беларусь Беларусь 1 (0)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 15 лютага 2024.
  2. ↑ Колькасць гульняў і галоў за нацыянальную зборную ў афіцыйных матчах, адкарэктавана станам на 26 лютага 2020

Мікіта Сцяпанаў (нар. 6 красавіка 1996, Смалявічы) — беларускі футбаліст, абаронца казахстанскага клуба «Атырау».

Старэйшы брат Мікіты, Раман, таксама футбаліст.

Клубная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец прыватнай футбольнай школы Віктара Дарміна ў Смалявічах, пачынаў дарослую кар’еру ў 2013 годзе ў складзе «Смалявічаў-СТІ» ў Першай лізе. На наступны сезон ужо замацаваўся ў асноўнай камандзе смалявічцаў.

У пачатку 2017 года выконваў функцыі капітана каманды, але ў першай палове сезона 2017 стаў радзей з’яўляцца ў стартавым складзе, і ў ліпені быў аддадзены ў арэнду ў «Прамень»[3]. Дапамог сталічнаму клубу выйсці ў Вышэйшую лігу і па заканчэнні сезона ў снежні 2017 года перайшоў у «Прамень» на трывалай аснове[4]. У сезоне 2018 быў трывалым іграком стартавага складу, з паўабаронцы перакваліфікаваўся ў абаронцу.

У пачатку 2019 года ў сувязі з пераездам «Промня» ў Магілёў і аб’яднаннем з мясцовым «Дняпром» стаў іграком аб’яднанай каманды, якая атрымала назву «Дняпро». У складзе заставаўся асноўным абаронцам, часам выконваў функцыі капітана каманды, але не здолеў выратаваць яе ад вылету з Вышэйшай лігі.

У студзені 2020 года знаходзіўся на праглядзе ў беластоцкай «Ягелоніі», аднак польскі клуб вырашыў не падпісваць пагадненне з абаронцам, і неўзабаве той папоўніў склад жодзінскага «Тарпеда-БелАЗ»[5]. Пачынаў сезон 2020 у стартавым складзе жодзінцаў, аднак пазней страціў месца ў аснове, са жніўня не гуляў за асноўныю каманду, выступаў за дубль.

У студзені 2021 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Тарпеда-БелАЗ»[6]. Неўзабаве стаў трэніравацца з гродзенскім «Нёманам» і падпісаў пагадненне з клубам[7]. Пачынаў сезон 2021 у стартавым складзе гродзенцаў, але хутка трапіў на лаўку запасных. У ліпені 2021 года па пагадненні бакоў пакінуў гродзенскую каманду[8] і неўзабаве далучыўся да «Іслачы»[9], дзе замацаваўся ў аснове. У студзені 2022 года падоўжыў пагадненне з «Іслаччу»[10]. У снежні 2022 года разарваў кантракт з клубам[11].

Са студзеня 2023 года трэніраваўся з казахстанскім «Атырау» і ў лютым 2023 года афіцыйна стаў іграком клуба[12]. У лютым 2024 года падоўжыў кантракт з «Атырау»[13].

Міжнародная кар’ера

[правіць | правіць зыходнік]

25 сакавіка 2017 года дэбютаваў у моладзевай зборнай Беларусі, выйшаўшы на замену ў канцы таварыскага матча супраць Літвы (2:1).

26 лютага 2020 года дэбютаваў за нацыянальную зборную Беларусі ў таварыскім матчы супраць Балгарыі (1:0), адгуляўшы ўсе 90 хвілін.

Дасягненні

[правіць | правіць зыходнік]

Статыстыка выступленняў

[правіць | правіць зыходнік]
Сезон Дывізіён Клуб Краіна Матчы Галы
2013 Д2 Смалявічы-СТІ Беларусь 6 0
2014 Д2 Смалявічы-СТІ Беларусь 22 0
2015 Д2 Смалявічы-СТІ Беларусь 27 1
2016 Д2 Смалявічы-СТІ Беларусь 21 2
2017 (1) Д2 Смалявічы-СТІ Беларусь 12 0
2017 (2) Д2 Прамень Беларусь 13 0
2018 Д1 Прамень Беларусь 27 0
2019 Д1 Дняпро Беларусь 27 1
2020 Д1 Тарпеда-БелАЗ Беларусь 10 0
2021 (1) Д1 Нёман Беларусь 2 0
2021 (2) Д1 Іслач Беларусь 13 1
2022 Д1 Іслач Беларусь 29 2
2023 Д1 Атырау Казахстан 25 0

Грамадзянская пазіцыя

[правіць | правіць зыходнік]

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[14].

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Nikita Stepanov // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б https://fcisloch.by/player.asp?id=Nikita-Stepanov-564&season=2023MEN
  3. ↑ Ануфриев расторг контракт со «Смолевичи СТИ», Степанов арендован «Лучом» до конца сезона (руск.). by.tribuna.com.
  4. ↑ Каплунов и Степанов подписали контракты с "Лучом" (руск.). football.by (4 снежня 2017). Праверана 15 лютага 2024.
  5. ↑ Сямук и Степанов стали игроками "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (30 студзеня 2020). Праверана 15 лютага 2024.
  6. ↑ Защитник Степанов покинул "Торпедо-БелАЗ" (руск.). football.by (13 студзеня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  7. ↑ Никита Степанов подписал контракт с "Неманом" (руск.). football.by (29 студзеня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  8. ↑ Степанов покинул "Неман" (руск.). football.by (8 ліпеня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  9. ↑ Никита Степанов стал игроком "Ислочи" (руск.). football.by (17 ліпеня 2021). Праверана 15 лютага 2024.
  10. ↑ Степанов подписал новый контракт с "Ислочью" (руск.). football.by (31 студзеня 2022). Праверана 15 лютага 2024.
  11. ↑ Степанов покинул "Ислочь" и может уехать в Казахстан к Виталию Жуковскому (руск.). football.by (15 снежня 2022). Праверана 15 лютага 2024.
  12. ↑ Футбол. Никита Степанов стал игроком "Атырау" (руск.)(недаступная спасылка). pressball.by (18 лютага 2023). Архівавана з першакрыніцы 18 лютага 2023. Праверана 18 лютага 2023.
  13. ↑ Никита Степанов продлил контракт с "Атырау" (руск.). football.by (15 лютага 2024). Праверана 15 лютага 2024.
  14. ↑ 93 беларускія футбалісты выступілі з асуджэннем гвалту ВІДЭА . Наша Ніва (12 верасня 2020). Праверана 15 лютага 2024.