Міхаіл Іванавіч Калінін

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Калінін.
Міхаіл Іванавіч Калінін
руск.: Михаи́л Ива́нович Кали́нин
Сцяг1-ы Старшыня Прэзідыума ЦВК СССР ад РСФСР
30 снежня 1922 — 12 студзеня 1938
Папярэднік пасада заснавана
Пераемнік пасада скасавана; ён сам як Старшыня Прэзідыума ВС СССР
Сцяг1-ы Старшыня Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР
17 студзеня 1938 — 19 сакавіка 1946
Папярэднік пасада заснавана; ён сам як Старшыня Прэзідыума ЦВК СССР
Пераемнік Мікалай Міхайлавіч Швернік
Сцяг4-ы Старшыня Усерасійскага ЦВК
30 сакавіка 1919 — 15 ліпеня 1938
Папярэднік Міхаіл Фёдаравіч Уладзімірскі (в. а.)
Пераемнік пасада скасавана; Андрэй Аляксандравіч Жданаў
як Старшыня ВС РСФСР
Нараджэнне 7 (19) лістапада 1875[1][2]
Смерць 3 чэрвеня 1946(1946-06-03)[3][1][…] (70 гадоў)
Месца пахавання
Жонка Кацярына Іванаўна Лорберг
Дзеці Сыны: Валяр'ян і Аляксандр,
дочкі: Юлія і Лідзія
Веравызнанне атэізм
Партыя
Член у
Аўтограф Выява аўтографа
Бітвы
Узнагароды
Герой Сацыялістычнай Працы  — 1944
Ордэн Леніна  — 1935 Ордэн Леніна  — 1944 Ордэн Леніна  — 1945 Ордэн Чырвонага Сцяга  — 1928
Ордэн Чырвонага Сцяга  — 1930 Медаль «За абарону Масквы» Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Міхаіл Іванавіч Калінін (7 (19) лістапада 1875 — 3 чэрвеня 1946) — савецкі дзяржаўны і партыйны дзеяч. Атрымаў мянушку «ўсесаюзнага старасты».

З прычыны вялікай актыўнасці ў падпольна-стачачнай справе ён неаднаразова падвяргаўся арыштам і ссылкам, адначасова прасоўваючыся па партыйнай лесвіцы: дэлегат IV з’езда РСДРП (1906), член Пецярбургскага камітэта РСДРП (1911), кандыдат у члены ЦК (1912).

Дачыненне да рэпрэсій

[правіць | правіць зыходнік]

Подпісам Калініна завераны сумна вядомыя законы перыяду масавых рэпрэсій 1930-х гадоў[5]. Ён падтрымліваў пашырэнне рэпрэсій у БССР: на шыфроўцы першага сакратара ЦК КП(б)Б Васіля Шаранговіча з прапановай «расстраляць 3 тыс. чалавек як найбольш варожых і вядучых актыўную контррэвалюцыйную працу і выслаць з межаў Беларусі 9800 чалавек менш актыўных, але варожых элементаў» пад подпісамі Сталіна, Варашылава, Кагановіча, Мікаяна, Чубара і Молатава пазначана: «Калінін — за»[6][7].

Ушанаванне памяці

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Mikhail Ivanovich Kalinin // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Исаев Ю. Н. Чувашская энциклопедия — Чувашское книжное издательство, 2006. — 2567 с. — ISBN 978-5-7670-1471-2
  3. ↑ Калинин Михаил Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  4. ↑ Калинин Михаил Иванович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  5. ↑ Безвластный президент. Какой след оставил в истории Михаил Иванович Калинин. Архівавана з першакрыніцы 20 студзеня 2021. Праверана 15 сакавіка 2022.
  6. ↑ Дзяніс Марціновіч. Выступал за расстрелы белорусов. Какую сумму хотели потратить на реконструкцию памятника Калинину. TUT.BY (16 лістапада 2018). Архівавана з першакрыніцы 16 лістапада 2018. Праверана 16 лістапада 2018.
  7. ↑ Шифровка. Архівавана з першакрыніцы 17 лістапада 2022. Праверана 17 лістапада 2022.
  8. ↑ «Дэкамунізацыя» па-беларуску: паставілі помнік Калініну ў Сьветлагорску

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]

Міхаіл Іванавіч Калінін на сайце «Героі краіны»