На апошнім дыханні | |
---|---|
фр.: À bout de souffle | |
Жанр | драматычны фільм[3][4][…] і крымінальны фільм[d][5] |
Рэжысёр | |
Прадзюсар | |
Сцэнарыст | |
У галоўных ролях |
|
Аператар | |
Кампазітар | |
Працягласць | 87 хв. |
Краіна | |
Мова | англійская[1] і французская[1] |
Год | 1960 і 5 ліпеня 1960[2] |
IMDb | ID 0053472 |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
«На апошнім дыханні»[10] (фр.: À bout de souffle) — дэбютны поўнаметражны фільм Жан-Люка Гадара. Нараўне з карцінамі «Чатырыста ўдараў» і «Хірасіма, любоў мая» — адзін з першых і найбольш ключавых твораў «французскай новай хвалі». Фільм Гадара зрабіў сапраўдны фурор і выклікаў вялікую ўвагу сваім смелым візуальным стылем, які спалучаў ручную здымку і ірваны мантаж. Уваходзіць у розныя спісы лепшых фільмаў у гісторыі кіно.
Галоўны герой фільма Мішэль Пуакар мае прататыпа — сапраўдны Пуакар у лістападзе 1952 года скраў машыну, каб наведаць сваю хворую маці ў Гаўры, і ў канчатковым выніку забіў паліцэйскага-матацыкліста.
Мішэль — малады злачынец, які імітуе цынічныя звычкі экранных герояў Хамфры Богарта. Сыходзячы ад пераследу на сагнанай машыне, Мішэль забівае стрэлам паліцэйскага, які пераследуе яго. Без гроша ў кішэні ён вяртаецца да сваёй амерыканскай сяброўкі Патрыцыі, студэнткі-журналісткі. Хоць Патрыцыя ўвесь час сумняваецца ў разумнасці сваіх дзеянняў, яна не можа перамагчы сваёй цягі да маладога чалавека. Яны пачынаюць праводзіць час разам, займаючыся сексам, хаваючыся ад паліцэйскіх і крадучы машыны, каб зарабіць грошай на ўцёкі ў Італію. Чым бліжэй паліцыя, тым большая вытрымка патрабуецца ад Мішэля і тым ясней, што дабром яго з Патрыцыяй выхадкі не скончацца…