«Найлепшыя гады нашага жыцця» (англ.: The Best Years of Our Lives) — чорна-белая меладрама 1946 года, знятая рэжысёрам Уільямам Уайлерам па сцэнарыі Роберта Шервуда, экранізацыя рамана Макінлі Кантара «Услаўленне мяне» (Glory for Me). Фільм набыў прызнанне крытыкаў і меў камерцыйны поспех, стаўшы самым касавым фільмаў у ЗША і Вялікабрытаніі пасля «Знесеных ветрам»[7]. Стужка атрымала восем прэмій «Оскар», у тым ліку за найлепшы фільм года, а таксама шэраг іншых узнагарод.
У 1989 годзе ў ліку першых 25 карцін уключаны ў Нацыянальны рэестр фільмаў.
Гісторыя трох салдат амерыканскага войска, якія вяртаюцца дадому пасля Другой сусветнай вайны. Фрэд, Эл і Гамер ваявалі на фронце і марылі вярнуцца дадому, але зараз іх чакае складаны перыяд адаптацыі ў некалі звыклым асяроддзі.
Дзеці Эла ўжо выраслі і зараз яму трэба зноўку пазнаць гэтых амаль дарослых рабят, якія ўступаюць у самастойнае жыццё. Вярнуўшыся дадому Фрэд даведаецца, што яго прыгожая пустышка жонка яго не асабліва чакае, а даўно жыве сваё жыццё, растраціўшы ўсе яго назапашванні. У той жа час, страціўшы на вайне абедзве рукі, Гамер не ведае як правільна паступіць са сваёй каханай, на якой абяцаў ажаніцца, бо зараз ён калека, а яна заслугоўвае шчасця.