Нацыянальныя ўзброеныя сілы Латвійскай Рэспублікі

Нацыянальныя ўзброеныя сілы Латвійскай Рэспублікі лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki
лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki
Эмблема ўзброеных сіл Латвіі
Гады існавання	1919—1940 з 1991 года
Краіна	Латвія
Падпарадкаванне	Міністэрства абароны Латвіі
Тып	Узброеныя сілы
Складаецца з	Latvian Land Forces^[d] Latvian Air Force^[d] Latvian Naval Forces^[d] Латвійская нацыянальная гвардыя Special Tasks Unit^[d] Latvian Military Police^[d] Staff Battalion^[d] Latvian Logistics Command^[d] Latvian Training and Doctrine Command^[d] Latvian Security Service of Parliament and State President^[d]
Колькасць	Рэгулярная армія: 5100 чал. [1] Народнае апалчэнне (Земесаргі): 8000 [2]
Удзел у	Вайна за незалежнасць Латвіі 1918—1920 Іракская вайна 2003—2010 Вайна ў Афганістане (2001—2014) Аперацыя «Сервал» (з 3 сакавіка 2013)
Камандзіры
Дзеючы камандзір	генерал-маёр Леанід Калныньш
Вядомыя камандзіры	Эгілс Левіц

Нацыяна́льныя ўзбро́еныя сі́лы Ла́твіі (лат.: Latvijas Nacionālie bruņotie spēki) — сукупнасць войскаў Латвійскай Рэспублікі, прызначаных для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы.

Гісторыя

1919—1940

У перыяд да 1940 года ўзброеныя сілы Латвіі (Latvijas Bruņotie spēki) складаліся з чатырох сухапутных дывізій чатырохпалковага складу: па 3 пяхотных і 1 артылерыйскі полк — (Курземская, Відземская, Латгальская, Зямгальская) (13-ы Тукумскі пяхотны полк праіснаваў з 1920 па 1922 год і быў расфармаваны).

1940—1991

Пасля ўваходжання Латвіі ў склад СССР, часці латвійскай арміі былі перафарміраваны ў 24-ы Латышскі стралковы корпус РСЧА, які знаходзіўся ў аператыўным падпарадкаванні 27-й арміі. Па стане на 22 чэрвеня 1941 года, у складзе РСЧА меліся наступныя латвійскія часці^[3]:

• 24-ы Латышскі стралковы корпус:
  • 181-я стралковая дывізія;
  • 183-я стралковая дывізія;
  • 111-ы асобны зенітны артылерыйскі дывізіён;
• Рыжскае пяхотнае вучылішча (2 батальёна курсантаў)

Зноскі

1. 115-старонкавы Даклад: «Бяспека і абараназдольнасць прыбалтыйскіх дзяржаў», Кастрычнік 2012 (англ.)
2. Земессаргов будут учить подбивать танки: желающих все больше (руск.)
3. Борьба за Советскую Прибалтику в Великой Отечественной войне 1941—1945 (в 3-х книгах). Книга 1. Рига, «Лиесма», 1966. стр.184-185