Ніна Рота

Ніна Рота
італ.: Nino Rota
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	3 снежня 1911(1911-12-03)[1][2]
Месца нараджэння	Мілан, правінцыя Мілан^[d], Ламбардыя, Каралеўства Італія[5][2]
Дата смерці	10 красавіка 1979(1979-04-10)[3][4]^[…] (67 гадоў)
Месца смерці	Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія[2]
Месца пахавання	Кампа Верана^[d]
Краіна	Каралеўства Італія  Італія
Альма-матар	Кёрцісаўскі інстытут музыкі^[d] школа Мануэла Мургіі^[d] Міланская кансерваторыя Нацыянальная акадэмія Св. Цэцыліі^[d]
Музычная дзейнасць
Педагог	Ildebrando Pizzetti^[d], Fritz Reiner^[d], Rosario Scalero^[d], Alfredo Casella^[d] і Giacomo Orefice^[d]
Прафесіі	кампазітар, дырыжор, настаўнік, піяніст, акцёр, сцэнарыст, кінакампазітар, выкладчык, музыкант
Інструменты	фартэпіяна
Жанры	опера[6], сімфонія, акадэмічная музыка XX стагоддзя^[d] і класічная музыка
Узнагароды	прэмія «Грэмі» за найлепшы саўндтрэк для візуальнага прадстаўлення^[d] (1972) Прэмія «Залаты глобус» за найлепшую музыку да фільма^[d] (1972) Прэмія BAFTA за найлепшую музыку да фільма^[d] (1973)
ninorota.com
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ні́на Ро́та (італ.: Nino Rota, сапраўднае імя Джавані Рота Рынальдзі, італ.: Giovanni Rota Rinaldi; 3 снежня 1911, Мілан — 10 красавіка 1979, Рым) — італьянскі кампазітар, лаўрэат прэміі «Оскар», «Залаты глобус» і «Грэмі». Шырока вядомы, як аўтар музыкі да фільмаў Федэрыка Феліні і Лукіна Вісконці, а таксама да фільма «Хросны бацька» Фрэнсіса Форда Копалы.

Біяграфія

У 1929 скончыў кансерваторыю «Санта-Чэчылія» ў Рыме, адначасова браў урокі кампазіцыі ў А. Казелы. У 1931-32 вучыўся кампазіцыі (у Р. Скалера) і дырыжыраванню (у Ф. Рэйнера) у Інстытуце музыкі Кёрціс у Філадэльфіі. З 1939 прафесар, у 1950-77 дырэктар кансерваторыі ў г. Бары; сярод вучняў — Р. Муці. Аўтар шматлікіх твораў у розных жанрах — 12 опер (у т. л. «Неапаль, горад мільянераў», паводле Э. дэ Філіпа; Спалета, 1976), 5 балетаў (у т. л. «Уяўны Мальер» — для М. Бежара; Парыж, 1976), духоўнай араторыі «Жыціе дзевы Марыі», 3 мес, 3 сімфоній. Найбольш вядомы як аўтар кінамузыкі (звыш 150 фільмаў). Саўндтрэкі Н. Рота — неад’емная частка кінематаграфічнай канцэпцыі Ф. Феліні (усе яго фільмы да 1979). Працаваў таксама з Ф. Дзэфірэлі («Утаймаванне свавольнай», «Рамэа і Джульета»), Ф. Копалам («Хросны бацька»).

Прэмія «Оскар» (за лепшы арыгінальны саўндтрэк, 1975).

Выбраная фільмаграфія

• 1960 — «Салодкае жыццё»
• 1972 — «Хросны бацька»
• 1974 — «Хросны бацька 2»

Крыніцы

1. Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 17 чэрвеня 2019.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q37312"></a>
2. Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644"></a>
3. Nino Rota // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
4. Nino Rota // Internet Broadway Database — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q31964"></a>
5. http://www.nytimes.com/2000/03/29/style/29iht-hat.t.html
6. http://www.allmusic.com/artist/nino-rota-mn0000416785/biography

Спасылкі

• Ніна Рота на сайце «Internet Movie Database»