Павел Багоўскі
| Павел Багоўскі | |
|---|---|
| Род дзейнасці | фізік |
| Дата нараджэння | 10 сакавіка 1919[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 8 сакавіка 2006[1] (86 гадоў) |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Aleksander Bogovski[d][2] |
| Маці | Tatjana Bogovski[d][2] |
| Альма-матар | |
| Узнагароды і прэміі |
     |
Павел Багоўскі (10 сакавіка 1919, Тарту — 8 сакавіка 2006) — эстонскі анколаг-патамарфолаг, член-карэспандэнт Акадэміі медыцынскіх навук СССР (1965), заслужаны дзеяч навукі Эстонскай ССР (1977), правадзейны член Эстонскай акадэміі навук (1993). Уваходзіць у спіс 100 вялікіх дзеячаў Эстоніі XX стагоддзя.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Дзяцінства правёў на востраве Саарэмаа, дзе наведваў нямецкамоўны дзіцячы сад. Ва ўзросце васьмі гадоў размаўляў на эстонскай, нямецкай і рускай мовах.
У 1937 годзе скончыў гімназію Хуга Трэфнера, у 1941 годзе — медыцынскі факультэт Тартускага ўніверсітэта, з пачаткам Вялікай Айчыннай вайны быў эвакуіраваны ў Алма-Ату, дзе прадоўжыў навучанне ў Медыцынскім інстытуце. Скончыў вучобу ў 1943 годзе, атрымаўшы спецыяльнасць ўрача.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны ў складзе Эстонскага стралковага корпуса, старшы лейтэнант медыцынскай службы.
Член КПСС з 1944 года (па іншых дадзеных з 1946 года). Пасля вайны вярнуўся ў Тарту, у 1949 годзе абараніў дысертацыю «Пра ўплыў недастатковага харчавання і ўпырсквання глюкозы на марфалогію ранявога арганізацыйнага працэсу» на суісканне ступені кандыдата медыцынскіх навук. Вучань Альберта Вальдэса, кафедра паталагічнай анатоміі.
З 1949 года працаваў у Інстытуце эксперыментальнай і клінічнай медыцыны ў Таліне, дырэктар Інстытута ў 1953—1968 і 1974—1991 гадах.
У 1961 годзе абараніў доктарскую дысертацыю «Канцэрагеннае дзеянне прадуктаў перапрацоўкі эстонскага сланца: (эксперыментальна-марфалагічнае даследаванне)» пры Ленінградскім санітарна-гігіенічным інстытуце. З’яўляецца ініцыятарам і выканаўцам даследаванняў адной з груп канцэрагенаў — N-нітрозазлучэнняў — як у Эстоніі, так і на міжнародным узроўні.
У 1962 годзе атрымаў званне прафесара па спецыяльнасці «Паталагічная анатомія і анкалогія». Акрамя эстонскай, рускай і нямецкай моў, свабодна размаўляў на французскай і англійскай мовах, а таксама быў адным з выбітных лаціністаў краін Паўночнай Еўропы.
У 1963—1967 гадах быў дэпутатам Вярхоўнага Савета Эстонскай ССР (намеснік старшыні Камісіі па ахове здароўя і сацыяльным забеспячэнні).
Пасля таго, як вучоны даказаў высокую канцэрагеннасць некаторых прадуктаў перапрацоўкі сланцу, у Эстоніі была цалкам зменена тэхналогія вытворчасці сланцавага паліва. У 1964 годзе была спынена вытворчасць найбольш канцэрагеннага прадукта — камернай смалы.
З 1967 па 1974 год працаваў у Ліёне ў Міжнародным агенцтве па вывучэнні раку, дзе ўзначальваў аддзел экзагенных канцэрагенаў.
У 1977 годзе ўзначаліў камісію па распрацоўцы эстонскай медыцынскай тэрміналогіі.
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France Pavel Bogovski // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
- ↑ а б Alaküla A. Kes on kes? Eesti 2000 — Tallinn: 2000. — 271 с. — ISBN 978-9985-60-789-3
- ↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 27 сакавіка 2017.