Панталаса
Панталаса (ад стар.-грэч.: παν- «усё-» і θάλασσα «мора») — гіпатэтычны акіян, які абмываў, пачынаючы з сілурыйскага перыяду палеазою і да ранняга мезазою ўключна, суперкантынент Пангею і пакрываў каля паловы зямнога шара.
Велізарны заліў, названы морам Тэціс, удаваўся ў суперкантынент паміж будучымі Еўразіяй і Аўстраліяй. Акіян Панталаса бесперапынна пашыраўся, літасферныя пліты, якія атачалі яго, рассоўваліся ў бакі; прычынай гэтага руху быў спрэдынг акіянічнай кары, якая бесперапынна ўтваралася ў сярэдзінна-акіянічным хрыбце.
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Вегенер, А.Происхождение материков и океанов /пер. с нем. П. Г. Каминского под ред. П. Н. Кропоткина. — Л.: Наука, 1984. — 285 с.
- Van Andel, T. H. New Views on an Old Planet: A History of Global Change. Cambridge: Cambridge University Press, 1994. — 457p.