20 лютага 1890 | |||
---|---|---|---|
Яўка: | 71,5% ▼ 6,0% | ||
Zentrum |
DkP |
DFP | |
Партыя: | Партыя цэнтра | Нямецкая кансерватыўная партыя | Нямецкая вольнадумная партыя |
Мінулая колькасць месцаў: | 98 | 80 | 32 |
Месцаў атрымана: | 106 | 73 | 66 |
Сумарная колькасць месцаў: | ▲8 | (▼7) | (▲34) |
Галасоў: | 1,342 млн. (18,6%) |
895,1 тыс. (12,4%) |
1,159 млн. (16,0%) |
Змена долі галасоў: | ▼1,5% | ▼2,8% | ▲3,1% |
NLP |
SPD |
DRP | |
Партыя: | Нацыянал-ліберальная партыя | Сацыял-дэмакратычная партыя Германіі | Свабодна-кансерватыўная партыя |
Мінулая колькасць месцаў: | 99 | 11 | 41 |
Месцаў атрымана: | 42 | 35 | 20 |
Галасоў: | 1,177 млн. (16,3%) |
1,427 млн. (19,7%) |
736,4 тыс. (6,7%) |
Змена долі галасоў: | ▼6,0% | ▲9,6% | ▼3,1% |
Вынікі выбараў у Рэйхстаг па акругах |
Федэральныя выбары былі праведзены ў Германскай імперыі 20 лютага 1890 года[1]. Партыя цэнтра зноў стала буйной партыяй у Рэйхстагу, атрымаўшы 106 з 397 месцаў, пакуль у былой самай буйнай Нацыянал-ліберальная партыя стала толькі 42 месцы[2]. Яўка выбаршчыкаў склала 71,5%[3].
Партыя | Галасоў | % | Месцаў | +/– |
---|---|---|---|---|
Сацыял-дэмакратычная партыя Германіі | 1,427,300 | 19.7 | 35 | ▲24 |
Партыя цэнтра | 1,342,100 | 18.6 | 106 | ▲8 |
Нацыянал-ліберальная партыя | 1,177,800 | 16.3 | 42 | ▼57 |
Нямецкая вольнадумная партыя | 1,159,900 | 16.0 | 66 | ▲34 |
Нямецкая кансерватыўная партыя | 895,100 | 12.4 | 73 | ▼7 |
Свабодна-кансерватыўная партыя | 482,300 | 6.7 | 20 | ▼21 |
Польская партыя | 246,800 | 3.4 | 16 | ▲3 |
Нямецкая народная партыя | 147,600 | 2.0 | 10 | ▲10 |
Нямецка-Гановерская партыя | 112,700 | 1.6 | 11 | ▲7 |
Эльзас-Латарынгская партыя | 101,100 | 1.4 | 10 | ▼5 |
Антысеміты[b] | 47,500 | 0.7 | 5 | ▲4 |
Дацкая партыя | 14,000 | 0.2 | 1 | 0 |
Іншыя | 74,600 | 1.0 | 2 | 0 |
Несапраўдных галасоў | 33,100 | – | – | – |
Усяго | 7,261,600 | 100 | 397 | 0 |
Зарэгістравана выбаршчыкаў/яўка | 10,145,900 | 71.5 | – | – |
Source: Nohlen & Stöver, DGDB |
b З пяці месцаў, якія належалі антысемітам, чацвёра былі занятыя Нямецкай партыяй рэформ Ота Бёкеля і адно Нямецкай Сацыяльнай антысяміцкай партыі.[4]