Пасат

Пасаты (жоўтыя і карычневыя лініі).

Паса́т — пераважны вецер з шэрагу усходніх паверхневых вятроў, змешчаных у тропіках у ніжняй частцы зямной атмасферы, ніжняй частцы трапасферы паблізу экватара Зямлі.[1] Пасаты дзьмуць пераважна з паўночнага ўсходу ў Паўночным паўшар'і і з паўднёвага ўсходу ў Паўднёвым паўшар'і, умацоўваюцца на працягу зімы і калі арктычныя ваганні знаходзяцца ў цёплай фазе. Пасаты выкарыстоўваліся капітанамі ветразных судоў, якія перасякалі акіяны света на працягу многіх стагоддзяў, што дазволіла ажыццявіць каланіяльную экспансію еўрапейскай імперыі ў Амерыцы і зацвердзіць гандлёвыя шляхі праз Атлантычны і Ціхі акіяны.

У метэаралогіі пасаты дзейнічаюць як рулявы паток для трапічных штармоў, якія ўтвараюцца над Атлантычным, Ціхім і паўднёвай часткай Індыйскага акіяна і выходзяць на сушу ў Паўночнай Амерыцы, Паўднёва-Усходняй Азіі, а таксама на Мадагаскары і ва Усходняй Афрыцы адпаведна. Пасаты таксама транспартуюць афрыканскі пыл на захад праз Атлантычны акіян у Карыбскае мора, а таксама паўднёва-ўсходнюю частку Паўночнай Амерыкі. Дробныя кучавыя воблакі, бачныя ў рамках пасатаў, абмежаваныя тым, што размяшчаюцца больш высока з-за інверсіі ветра, якая выклікана сыходзячым патокам паветра ўверх знутры субтрапічнага хрыбта. Чым слабейшымі ​​становяцца пасаты, тым больш ападкаў можна чакаць у суседніх сушах.

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ Carol G. Braham; Enid Pearsons; Deborah M. Posner; Georgia S. Maas & Richard Goodman (2001). Random House Webster's College Dictionary (second ed.). Random House. p. 1385. ISBN 0-375-42560-8.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]