Паўла Каэльё

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Каэльё.
Паўла Каэльё
Paulo Coelho
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 24 жніўня 1947(1947-08-24)[1][2][…] (77 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства Бразілія
Жонка Christina Oiticica[d]
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці пісьменнік, раманіст, блогер, акцёр, кампазітар, паэт-адвакат, пісьменнік навуковай фантастыкі, паэт-песеннік, аўтар песень, даследчык
Жанр драма, псіхалогія
Мова твораў партугальская
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі
Узнагароды
афіцэр ордэна Мастацтваў і літаратуры кавалер Ордэна Мастацтваў і літаратуры кавалер ордэна Ганаровага Легіёна Gold medal of Galicia
Афіцыйны сайт
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Паўла Каэльё (парт.: Paulo Coelho; 24 жніўня 1947, Рыа-дэ-Жанэйра) — бразільскі празаік і паэт. Апублікаваў увогуле 16 кніг - раманы, каментаваныя анталогіі, зборнікі кароткіх апавяданняў-прытчаў. Агульны тыраж на ўсіх мовах перавышае 300 мільёнаў.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Рыа-дэ-Жанэйра ў паспяховай сям'і інжынера Педру і Ліжыі Каэльё. У сем гадоў ён быў адпраўлены ў езуіцкую школу Святога Ігната Лаёлы, дзе ўпершыню выяўляецца яго жаданне пісаць кнігі. Жаданне стаць пісьменнікам не знайшло разумення ў яго сям'і, таму пад іх ціскам ён паступае на юрыдычны факультэт універсітэта Рыа-дэ-Жанэйра, але неўзабаве кідае вучобу і больш займаецца журналістыкай. У выніку рознагалоссі паміж ім і сям'ёй ішлі па нарастаючай, у рэшце рэшт сямнаццацігадовы Паўлу быў прымусова змешчаны ў прыватную псіхіятрычную клініку для курсу лячэння. Ні лячэнне электрашокам, ні другі курс лячэння не змянілі яго ўпэўненасці ў сабе - і тады ён збег з клінікі, бадзяўся некаторы час, у выніку вярнуўся дадому. Праз год ён далучыўся да руху аматарскага тэатра, які ў Бразіліі 60-х гадоў стаў масавым з'явай - не толькі з'явай мастацтва, але і сацыяльнага пратэсту. Тэатральна-пратэстная актыўнасць для Каэльё скончылася ў лякарні, адкуль ён зноў збег, але безграшоўе вымусіла яго зноў вярнуцца дадому. У выніку пасля трэцяга курсу лячэння яго сям'я змірылася з тым, што «нармальнай» працай ён займацца не будзе. Паўла Каэльё працягваў займацца тэатрам і журналістыкай.

У 1970 годзе пачаў падарожнічаць па Мексіцы, Перу, Балівіі, Чылі, Еўропе і Паўночнай Афрыцы. Праз два гады Каэльё вярнуўся ў Бразілію і пачаў пісаць вершы для песень, якія сталі потым вельмі папулярнымі, працуючы з вядомымі бразільскімі выканаўцамі, такімі як Рауль Сейшас. Як ён прызнаецца ў адным з інтэрв'ю, у гэты час ён пазнаёміўся з працамі супярэчлівага англійскай містыка, Алістэра Кроўлі, якія паўплывалі на яго творчасць. Яно распаўсюдзілася не толькі на музыку, але і на планы стварэння «Альтэрнатыўнага грамадства», якое павінна было стаць суполкай анархістаў у штаце Мінас-Жэрайс, заснаванай на ідэі Кроўлі: «Рабі што хочаш - такі ўвесь закон». Бразільскія ваенныя, якія прыйшлі да ўлады ў выніку перавароту 1964 года, палічылі гэты праект падрыўной дзейнасцю і заключылі ўсіх меркаваных членаў групы пад варту. Вядома таксама, што падчас знаходжання ў турме Каэльё, яго жонку і Рауля Сейшаса катавалі. Выйсці з турмы Коэльо нечакана дапамагло мінулае: яго прызналі шалёным і адпусцілі.

Пазней, падчас падарожжа са сваёй цяперашняй чацвёртай жонкай Крысцінай, у Галандыі, ён сустракае асобу (званую ім «Джэй» (лац. J) у «Валькірыі», «паломніцтва», «Алеф» і на яго сайце «Воін Свету»), якая змяніла яго жыццё і прысвяціла ў хрысціянства. Ён стаў членам каталіцкай групы, вядомай як RAM (Regnus Agnus Mundi), дзе «Джэй» быў яго «Настаўнікам». У 1986 годзе ён прайшоў Дарагі Сант'яга, старажытным іспанскім шляхам паломнікаў, і апісаў пазней за ўсё, што адбылося ў кнізе "Дзённік Мага». У 1988 годзе, адразу пасля выхаду кнігі «Алхімік» «Джэй» адпраўляе Пауло разам з жонкай Крысцінай у паломніцтва на 40 дзён у пустыню Махавэ ў Злучаных Штатах Амерыкі. Пазней гэтыя падзеі Паўла апісвае ў кнізе «Валькірыя».

Цяпер ён жыве са сваёй жонкай Крысцінай, у Рыа-дэ-Жанэйра, у Бразіліі, і ў Тарб, у Францыі.

Працы

[правіць | правіць зыходнік]
Паўла Каэльё на прэзентацыі падпісвае свае кнігі, 2007 год.

У 150 краінах свету было прададзена больш за 86 мільёнаў кніг Паўлы Каэльё, перакладзеных на 67 моў. Ён атрымаў мноства літаратурных прэмій у розных краінах, уключаючы Францыю (La Legion d'Honneur) і Італію (Grinzane Cavour). Спіс яго раманаў уключае «Алхіміка», заснаванага на «Гісторыі аб двух летуценніках» Борхеса, і прададзенага агульным тыражом больш за 11 мільёнаў асобнікаў, перакладзеных на 41 мову свету, які паклаў пачатак фільма, здымаецца Лоўрэнсам Фішборн, прыхільнікам Каэльё. Акрамя таго, ім напісана «Пілігрымка» (які лёг у аснову камп'ютарнай гульні, распрацаванай кампаніяй Arxel Tribe), «На беразе ракі Пэдра села я і заплакала» і «Валькірыі». Мноства кніг пісьменніка патрапіла пад забарону ў Іране, пра што Каэльё асабіста паведаміў у сваім афіцыйным блогу, з канфіскацыяй 1000 копій, пасля ўсё ж такі дапушчаных да друку.

Яго творы ўваходзілі ў спіс самых прадаваных кніг не толькі ў Бразіліі, але і ў Вялікабрытаніі, ЗША, Францыя, Германіі, Канадзе, Італіі, Ізраілі, Фінляндыі і Грэцыі. У Расіі праславіўся пасля выдання «Алхіміка», доўга заставаўся ў першай дзясятцы бестселераў. «Алхімік» да гэтага часу застаецца самай прадаванай кнігай у гісторыі Бразіліі і згаданы ў Кнізе рэкордаў Гінэса. Каэльё з'яўляецца аўтарам самых прадаваных кніг на партугальскай мове.

Цікавыя факты

[правіць | правіць зыходнік]

У студзені 2011 года ўрад Ірана забараніла друкаваць і прадаваць любыя кнігі Паўла Каэльё. Ніякіх тлумачэнняў з гэтай нагоды ўлады Ірана не далі.

Некаторыя крытыкі лічаць, што Паўла Каэльё прыняў эстафету ад Карласа Кастанеды. Знаўцы творчасці Карласа Кастанеды з пагардай ставяцца да Каэльё - яны лічаць, што ён проста скапіраваў вучэнне «ваяра святла» Кастанеды, трохі спрасціўшы яго.

Бібліяграфія

[правіць | правіць зыходнік]
  • «Пілігрымка» або «Дыяруш чараўніка» / O Diário de um Mago, 1987
  • «Брыда» / Brida, 1990
  • «Валькірыі» / As Valkírias, 1992
  • «Мактуб» / Maktub, 1994
  • «На беразе ракі Пэдра села я і заплакала» / Na margem do rio Piedra eu sentei e chorei, 1994
  • «Кніга ваяра святла» / Manual do guerreiro da luz, 1997
  • «Любоўныя лісты прарока», 1997
  • «Вераніка вырашае памерці» / Veronika decide morrer, 1998
  • «Д’ябал і сеньярыта Прым» / O Demônio e a srta Prym, 2000
  • «Бацькі, сыны і дзяды» / Histórias para pais, filhos e netos, 2001
  • «Адзінаццаць хвілін» / Onze Minutos, 2003
  • «Заір», 2005 / O Zahir
  • «Ведзьма з Портабела» / A bruxa de Portobello, 2007
  • «Пераможца застаецца адзін» / O Vencedor Está Só, 2008
  • «Алеф», 2011
  • «Манускрыпт, знойдзены ў Акко», 2012
  • «Падобна рацэ», 2006
  • «Любоў. Выбраныя выказванні»

Зноскі

  1. ↑ Person Profile // Internet Movie Database — 1990. Праверана 14 кастрычніка 2015.
  2. ↑ Itaú Cultural Paulo Coelho // Enciclopédia Itaú Cultural — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ Czech National Authority Database Праверана 23 лістапада 2019.