| Паўстанне Сімба |
|---|
| Асноўны канфлікт: Кангалезскі крызіс |
 |
| Дата |
студзень 1964—лістапад 1965 |
| Месца |
усход Конга |
| Вынік |
разгром паўстанцаў |
| Праціўнікі |
|
|
| Камандуючыя |
|
|
| Сілы бакоў |
| 29 000 кангалезскімі ваенных, 500 наймітаў, 350 бельгійскіх парашутыстаў, 128 амерыканскіх камандас
|
9 500 паўстанцаў і 200 ваенных саветнікаў з Кубы і СССР
| |
| Агульныя страты |
|
|
|
 Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Паўстанне Сімба (суахілі: Simba — леў) — антыўрадавае выступленне плямёнаў паўночна-ўсходняга Конга ў 1964—1965 гадах. Адбывалася паралельна з паўстаннем у Квілу П’ера Мулеле, паплечніка забітага Патрыса Лумумбы.
У гады халоднай вайны любы антыкапіталістычны бунт трактаваўся як прасавецкі, таму СССР аказаў паўстанцам ваенную дапамогу. 4 жніўня 1964 мяцежнікі атрымалі буйную перамогу, захапіўшы Стэнлівіль. Аднак зверствы ў адносінах да мірнага насельніцтва (вынішчэнне белых і адукаваных чорных конгалезцаў) прывялі да таго, што супраць паўстанцаў пачалася міжнародная аперацыя «Чырвоны Цмок». Сутнасць аперацыі заключалася ў высадцы групы бельгійскіх дэсантнікаў пры падтрымцы амерыканскай авіяцыі. Эфект нечаканасці дазволіў дэсантнікам без страт у асабістым складзе вызваліць практычна ўсіх закладнікаў. Таксама неацэнную падтрымку аказала группа наймітаў «Каманда 5» пад камандаваннем Майка Хоара.
Вялікую ролю ў падаўленні паўстання згулялі прэм’ер-міністр Маіз Чомбэ, які на той момант кіраваў краінай, Майкл Хоар — камандзір падраздзялення белых наймітаў «Каманда 5», Мабуту Сесе Сека — генерал кангалезскай нацыянальнай арміі (фр.: Armée nationale congolaise) (будучы дыктатар), Жан Шрам — камандзір падраздзялення бельгійскіх наймітаў і катангцаў (былая жандармерыя Катангі) — «Каманда 10».
Медыяфайлы на Вікісховішчы
.svg){kind=small}
