Пеё Явараў | |
---|---|
Пейо Яворов | |
Асабістыя звесткі | |
Імя пры нараджэнні | Пеё Тоцеў Крачолаў |
Псеўданімы | Пейо Яворов, Джемо, И. Крачев, Отело і Пейчо |
Дата нараджэння | 1 (13) студзеня 1878[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 29 кастрычніка 1914[4] (36 гадоў) |
Месца смерці | |
Пахаванне | |
Грамадзянства | Асманская імперыя > Балгарыя |
Жонка | Lora Karavelova[d] |
Прафесійная дзейнасць | |
Род дзейнасці | паэт |
Кірунак | сімвалізм |
Подпіс | |
Творы ў Вікікрыніцах | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Пеё Явараў (балг.: Елин Пелин, сапраўднае імя Пеё Тоцеў Крачолаў (балг.: Пейо Тотев Крачолов); 1 студзеня 1878, Чырпан, Усходняя Румелія, Асманская імперыя — 29 кастрычніка 1914, Сафія, Царства Балгарыя) — балгарскі паэт. Вучыўся ў 1891—1893 гадах ў гімназіі ў г. Плоўдзіў. Друкаваўся з 1896 года.
У першым зборніку «Вершы» (1901) прадоўжыў традыцыі Х. Боцева і І. Базава. Зборнік «Гайдуцкія песні» (1903) і зборнік нарысаў «Гайдуцкія мары» (1908) пра рэвалюцыйна-вызваленчы рух у Македоніі 1902—1903 гадоў. Пад уплывам французскай мадэрнісцкай паэзіі стаў пачынальнікам сімвалізму ў балгарскай літаратуры (зборнік вершаў «Бяссонніца». 1907). Аўтар кніг лірыкі «Услед за ценямі воблакаў» (1910), драм «Ля падножжа Віташы» (1911), «Як замаўкае рэха грому» (1912).
На беларускай мову асобныя яго творы пераклалі Н. Гілевіч, А. Разанаў, В. Сахарчук.
У кнігах: