Пробашч (праз польск.: рrоbоszсz і чэшск.: рrоbоšt ад лац.: рraepositus, propositus — начальнік, загадчык), парох, плябан, y каталіцкай царкве ксёндз — кіраўнік парафіі, настаяцель парафіяльнага касцёла. Да 19 стагоддзя тытул пробашча мелі нешматлікія кіраўнікі парафій, напрыклад, некаторыя члены капітула, астатнія называліся плябанамі. У 1-й трэці 19 стагоддзя з 14 парафій Гродзенскага дэканата ўзначальваліся Пробашчамі Гродзенская фарная і Вялікабераставіцкая.
У Каталіцкім касцёле пробашч прызначаецца біскупам душпастырам і кіраўніком парафіі. Такім чынам ён адказны за душпастырства сярод парафіян i матэрыяльнае становішча ў парафіі. Статус пробашча ў кананічным праве акрэслены фармуліроўкай: Пастыр даручанай яму парафіі пад уладай біскупа (Pastor proprius paroeciae sibi commisae sub auctoritate Episcopi).