Пэкчэ

Гістарычная дзяржава
Пэкчэ
кар.: 백제
18 да н.э. — 660
Сталіца	Wiryeseong^[d]
Мова(ы)	Baekje^[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пэкчэ́ — адна з трох карэйскіх дзяржаў (Пэкчэ, Кагуро, Сіла), якія ўзніклі ў пачатку н.э.

Займала паўночны захад Карэйскага паўвострава. Першы вядомы цар (ван) Пэкчэ — Кой (234—286), да часу кіравання якога адносяцца першыя юрыдычныя ўстанаўленні дзяржавы, пашырэнне будызму, які ў 384 быў абвешчаны дзяржаўнай рэлігіяй. З канца 4 ст. вяла войны з Кагуро, з 5 ст. — з Сіла, у выніку чаго страціла значную частку сваёй тэрыторыі і вымушана была перанесці сталіцу ў 475 з Хансона (цяпер Кванджу) ва Унчхон (цяпер Канджу), а ў 538 — у Сабуры (цяпер Пуё). У 660 разгромлена аб’яднаным войскам Сіла і кітайскай імперыі Тан. З канца 7 ст. землі Пэкчэ ўвайшлі ў склад аб’яднанай дзяржавы Сіла.

Літаратура

• Пэкчэ // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. С. 154.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пэкчэ