П’ер Дэлінь

П’ер Дэлінь
фр.: Pierre Deligne
Дата нараджэння 3 кастрычніка 1944(1944-10-03)[1][2] (80 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці матэматык, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера алгебраічная геаметрыя[5], тэорыя лікаў[5] і матэматыка[5]
Месца працы
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Аляксандр Гратэндзік[7]
Член у
Узнагароды
Сайт math.ias.edu/people/facu…
Лагатып Вікіцытатніка Цытаты ў Вікіцытатніку
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

П’ер Рэнэ Дэлінь (фр.: Pierre René, vicomte Deligne; нар. 3 кастрычніка 1944, Брусель) — бельгійскі матэматык. Знакаміты работамі па гіпотэзам Вейля, якія былі поўнасцю даказаны ў 1973 годзе.

Нарадзіўся 3 кастрычніка 1944 года ў Бруселі.

Вучыўся ў Брусельскім свабодным універсітэце. Пасля абароны доктарскай дысертацыі пад кіраўніцтвам Аляксандра Гратэндыка П’ер Дэлінь працаваў разам з ім у Інстытуце вышэйшых навуковых даследаванняў пад Парыжам, спачатку — над абагульненнем асноўнай тэарэмы Зарыскага пры дапамозе тэорыі схем. У 1968 годзе працаваў з Жан-П’ерам Серам. Таксама ён супрацоўнічаў з Дэвідам Мамфардам па пытаннях апісання прастор модуляў крывых. Самай вядомай працай Дэліня з’яўляецца яго доказ трэцяй (і апошняй з недаказаных) гіпотэзы Вейля.

З 1970 па 1984 гады, працуючы ў ЗША ў Інстытуце перспектыўных даследаванняў (Прынстан, штат Нью-Джэрсі), заставаўся пры гэтым пастаянным супрацоўнікам Інстытута вышэйшых навуковых даследаванняў. Тут ён выканаў шматлікія важныя працы, якія ляжаць па-за праблематыкай алгебраічнай геаметрыі.

Падпісаў «Папярэджанне навукоўцаў чалавецтву» (1992).

Зноскі

  1. MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
  2. Pierre René Deligne // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Czech National Authority Database Праверана 29 студзеня 2023.
  4. Czech National Authority Database Праверана 13 ліпеня 2024.
  5. а б в Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  6. а б в г https://www.ias.edu/scholars/deligne Праверана 30 мая 2022.
  7. Матэматычная генеалогія — 1997. Праверана 8 жніўня 2016.