П’ер Паала Пазаліні

П'ер Паала Пазаліні
Pier Paolo Pasolini
Дата нараджэння	5 сакавіка 1922(1922-03-05)[1][2]^[…]
Месца нараджэння	Балоння, Італія[1][3]
Дата смерці	2 лістапада 1975(1975-11-02)[2][4]^[…] (53 гады)
Месца смерці	Осція^[d], Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія
Грамадзянства	Італія
Адукацыя	Liceo Luigi Galvani^[d] Балонскі ўніверсітэт
Прафесія	паэт, пісьменнік і кінарэжысёр
Узнагароды	прэмія Віярэджа^[d] (1957) Best Screenplay Award (Cannes Film Festival)^[d] Гран-пры (Канскі кінафестываль) Nastro d'Argento for Best Director^[d] Q16156319? Jussi Awards^[d] (1968) Kinema Junpo^[d] Сан Жордзі (кінапрэмія) прэмія Вялікага журы (1964) Сярэбраная стужка (1965) Сярэбраны мядзведзь^[d] (1971) Crotone Prize^[d] (1959)
IMDb	0001596
Медыяфайлы на Вікісховішчы

П’ер Па́ала Пазаліні (італ.: Pier Paolo Pasolini; 5 сакавіка 1922, Балоння, Італія — 2 лістапада 1975, Осція, Італія) — італьянскі паэт, пісьменнік і кінарэжысёр.

Сімпатыі да марксізму і камунізму, нетрадыцыйная сэксуальная арыентацыя знаходзілі адлюстраванне ў яго літаратурных і кінематаграфічных творах, у якіх ён выказваўся на тэмы палітыкі, рэлігіі і ідэалогіі, эпатуючы публіку арыгінальным прачытаннем класічных міфаў і парадаксальным чынам спалучаючы марксізм з вучэннем Хрыста і чалавечай сэксуальнасцю ў самых разнастайных і нечаканых яе праявах. Жорстка забіты за свае погляды.

Гібель

Раніцай 2 лістапада 1975 году цела П’ера Паала Пазаліні знайшлі ў лужыне крыві. У яго былі пераламаныя 10 рэбраў, раздушанае сэрца, разбітая сківіца, зламаная левая рука і напалову выдраныя вушы. Па яго целе некалькі разоў праехала машына. 17-гадовы Піна Пелозі быў арыштаваны і асуджаны за гэтае забойства, але 7 траўня 2005 адмовіўся ад свайго добраахвотнага прызнання, і расследаванне было адноўленае. Злачынства ўчынілі чатыры забойцы, а не адзін Пелозі. Паводле дадзеных часопіса Oggi, акрамя Пелозі ў забойстве Пазаліні ўдзельнічалі яшчэ два падлеткі, браты Франка і Джузэпэ Барселіна, якія пасля памерлі ад СНІДу. Асоба чацвертага зламысніка не высветленая. Гэтае злачынства лічыцца адной з самых загадкавых таямніц Італіі XX стагоддзя^[5].

Фільмаграфія

Мастацкія фільмы

• 1961 — Акатоне / Accattone
• 1962 — Мама Рома / Mamma Roma
• 1964 — Евангелле ад Матфея / Il Vangelo secondo Matteo
• 1966 — Птушкі вялікія і малыя / Uccellacci e uccellini
• 1967 — Цар Эдып / Edipo re
• 1968 — Тэарэма / Teorema
• 1969 — Свінарнік / Porcile
• 1969 — Медэя / Medea
• 1971 — Дэкамерон / Il Decameron
• 1972 — Кентэрберыйскія аповеды / Racconti di Canterbury
• 1974 — Кветка тысяча адной начы / Il fiore delle mille e una notte
• 1975 — Сала, альбо 120 дзён Садома / Salò o le 120 giornate di Sodoma

Беларускія пераклады

Асобныя вершы пераклаў на беларускую мову Васіль Хомчанка^[6].

Зноскі

1. Пазолини Пьер Паоло // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
2. Pier Paolo Pasolini
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517"></a>
3. Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q3621644"></a>
4. Pier Paolo Pasolini // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q217595"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q24255573"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1547776"></a>
5. prajdzisvet.org
6. Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.

Спасылкі

• П’ер Паала Пазаліні на сайце «Internet Movie Database» (англ.)
• Артыкул пра П’ера Паала Пазаліні на Cineticle Архівавана 8 чэрвеня 2012.