Раберта Раселіні

Раберта Раселіні
італ.: Roberto Rossellini
Дата нараджэння	8 мая 1906(1906-05-08)[1][2]^[…]
Месца нараджэння	Рым, Каралеўства Італія[3]
Дата смерці	3 чэрвеня 1977(1977-06-03)[1][2]^[…] (71 год)
Месца смерці	Рым, правінцыя Рым, Лацыа, Італія[4]
Месца пахавання	Кампа Верана^[d]
Грамадзянства	Італія  Каралеўства Італія
Бацька	Angiolo Rossellini^[d][5]
Маці	Elettra Bellan^[d][5]
Жонка	Інгрыд Бергман, Assia Noris^[d] і Marcella De Marchis^[d]
Дзеці	Ізабела Раселіні^[d], Isotta Ingrid Rossellini^[d], Renzo Rossellini^[d] і Gil Rossellini^[d]
Прафесія	кінарэжысёр, акцёр, кінапрадзюсар, драматург, сцэнарыст, аўтагоншчык, рэжысёр
Узнагароды	Залатая пальмавая галіна Сярэбраная стужка (1947) прэмія Нацыянальнага савета кінакрытыкаў ЗША за найлепшы фільм^[d]
IMDb	ID 0744023
robertorossellini.it (італ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Раселіні.

Раберта Раселіні (Roberto Rossellini; 8 мая 1906, Рым — 3 чэрвеня 1977) — італьянскі кінарэжысёр.

Біяграфія

Вучыўся ў Вышэйшай тэхнічнай школе.

У першых фільмах «Белы карабель» (1941, пад кіраўніцтвам Ф. Дэ Рабертыса), «Пілот вяртаецца» і «Чалавек з крыжам» (абодва 1942) імкнуўся наблізіць мастацкі кінематограф да дакументальнага. Фільм «Рым — адкрыты горад» (1945, прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Канах, 1946) стаў маніфестам неарэалізму ў кіно. Значным быў і трагічны па гучанні антыфашысцкі фільм «Пайза» (1946, прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Венецыі). Тэма маральнай дэградацыі, звязанай з грамадскім спадам канца 1940-х г., адлюстравана ў карцінах «Германія, год нулявы», «Машына забівае дрэнных» (абедзве 1948), «Дзе свабода?» (1953). Зняў шэраг фільмаў на рэлігійную тэматыку: «Францыск, менестрэль Божы», «Стромбалі, зямля Божая» (абодва 1950), «Еўропа, 51» (1952). Пасля творчага крызісу вярнуўся да патрыятычнай і антыфашысцкай тэматыкі: «Генерал Дэла Раверэ» (1959, галоўны прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Венецыі), «У Рыме была ноч», «Няхай жыве Італія!» (абодва 1960). У сярэдзіне 1960-х г. працаваў на тэлебачанні, дзе зняў шэраг фільмаў пра гістарычных дзеячаў («Сакрат», 1970; «Блез Паскаль», 1971; «Дэкарт», 1973, і інш.) і гістарычныя падзеі («Гісторыя амерыканскай рэвалюцыі», 1971; «Італія, год першы», 1975).

Зноскі

1. Roberto Rossellini // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>
2. Roberto Rossellini // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q15706812"></a>
3. Росселлини Роберто // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>
4. Deutsche Nationalbibliothek Record #118602934 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
5. Pas L. v. Genealogics — 2003.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847329"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19847326"></a>

Літаратура

• Раселіні // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).