Раймон Бар

Раймон Бар
прэм’ер-міністр Францыі
26 жніўня 1976 — 22 мая 1981
Папярэднік Жак Шырак
Пераемнік П’ер Маруа
мэр Ліёна[d]
25 чэрвеня 1995 — 25 сакавіка 2001
міністр фінансаў Францыі[d]
29 сакавіка 1977 — 5 красавіка 1978
Папярэднік Раймон Бар
Пераемнік René Monory[d]
European Commissioner for An Economy that Works for People[d]
7 лютага 1967 — 5 студзеня 1973
Папярэднік Robert Marjolin[d]
Пераемнік Wilhelm Haferkamp[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
2 ліпеня 1981 — 1 красавіка 1986
Папярэднік Jean Baridon[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
23 чэрвеня 1988 — 1 красавіка 1993
Пераемнік Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
2 красавіка 1986 — 14 мая 1988
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
2 красавіка 1993 — 21 красавіка 1997
Папярэднік Раймон Бар
Пераемнік Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
12 чэрвеня 1997 — 18 чэрвеня 2002
Папярэднік Раймон Бар
Пераемнік Christian Philip[d]
міністр фінансаў Францыі[d]
27 жніўня 1976 — 30 сакавіка 1977
Папярэднік Jean-Pierre Fourcade[d]
Пераемнік Раймон Бар
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
3 красавіка 1978 — 3 мая 1978
Папярэднік Jean Baridon[d]
Пераемнік Jean Baridon[d]
прэзідэнт[d] (Regional Conservatory of Lyon[d])
1995 — 2001
Папярэднік Michel Noir[d]
Пераемнік Gérard Collomb[d]
старшыня
1976 — 1976
Папярэднік Jane Aubert-Krier[d]
Пераемнік Jean Ullmo[d]
Нараджэнне 12 красавіка 1924(1924-04-12)[1][2][…]
Смерць 25 жніўня 2007(2007-08-25)[1][2][…] (83 гады)
Месца пахавання
Жонка Eve Barre[d]
Веравызнанне каталіцтва
Партыя
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень доктарская ступень[d][6] (1949)
Месца працы
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Раймон Бар (фр.: Raymond Barre; 12 красавіка 1924, востраў Рэюньён — 25 жніўня 2007) — французскі палітык, міністр знешняга гандлю, прэм’ер-міністр Францыі ў 1976—1981 гадах, адзін са стваральнікаў еўрапейскага Эканамічнага і валютнага саюза.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Раймон Бар нарадзіўся на востраве Рэюньён — заморскай тэрыторыі Францыі і правёў там большую частку свайго юнацтва. У 1946 годзе ён перабіраецца ў Парыж, каб завяршыць навучанне ў інстытуце палітычных навук. Пазней, стаўшы прафесарам, ён напіша падручнік па эканоміцы, які стане настольнай кнігай многіх пакаленняў студэнтаў.

У 1967 году Шарль дэ Голь прызначае ўжо вядомага эканаміста віцэ-прэзідэнтам Еўрапейскай камісіі, Бар правядзе на гэтай пасадзе 5 гадоў 1967—1971. Кіраваў падрыхтоўкай так званага «Мемарандума Бара» (1969) — плана манетарнай стабільнасці ў Еўропе. Галоўнымі прынцыпамі гэтага дакумента сталі: супрацоўніцтва краін-членаў у валютнай сферы; фінансавая дапамога краінам з валютнымі праблемамі; эканамічнае збліжэнне, як база для далейшай фінансавай інтэграцыі.

Бар быў старшынёй урада пры прэзідэнце Валеры Жыскар д’Эстена, які прызначыў яго на гэтую пасаду ў жніўні 1976 гады замест Жака Шырака, сышоў у адстаўку. Да прызначэння прэм’ерам быў вядомы перш за ўсё як эканаміст і палітычнай фігурай не быў, а ў далейшым, будучы прэм’ерам, працягваў дыстанцыявацца ад бягучай палітычнай барацьбы. Раймон Бар сумяшчаў пасаду прэм’ера з функцыямі міністра эканомікі. Праводзіў палітыку «жорсткай эканоміі»: скарачэнне сацыяльных абавязацельстваў і фінансавання праграм у рамках канцэпцыі франкафоніі. Палітыка Бара лічыцца адным з праяў крызісу галізма.

Пасля перамогі сацыяліста Франсуа Мітэрана над Жыскаром на выбарах 1981 Бар выйшаў у адстаўку, аднак да сярэдзіны 1980-х гадоў пасля шэрагу няўдач сацыялістаў стаў разглядацца як перспектыўны кандыдат і адзін час нават апярэджваў Мітэрана па рэйтынгу. Аднак да моманту прэзідэнцкіх выбараў 1988 Мітэран вярнуў папулярнасць, і Бар, які прадстаўляў на іх цэнтрысцкую жискаривську партыю UDF, не выйшаў нават у другі тур (16 %), прапусціўшы наперад галіст Жака Шырака (19 %). Пакінуўшы пасаду прэм’ера пасля прыходу да ўлады Франсуа Мітэрана, Барр засяродзіўся на рэгіянальнай палітыцы. Ён быў дэпутатам нацыянальнага сходу Францыі ад дэпартамента Рона і займаў пасаду мэра Ліёна з 1995 па 2001 год да фінансавага скандалу, які адбыўся ў адміністрацыі горада. Раймон Бар канчаткова пакінуў палітыку ў 2002 годзе.

Зноскі

  1. ↑ а б Raymond Barre // Sycomore / Assemblée nationale Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Raymond Barre // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Fichier des personnes décédées Праверана 18 лютага 2024.
  4. ↑ https://racef.es/es/academicos/correspondiente-extranjero/excmo-sr-dr-d-raymond-barre
  5. ↑ Annuaire prosopographique : la France savante / пад рэд. B. Delmas, R. Mathis — 2009. Праверана 18 лютага 2024.
  6. ↑ а б Agence bibliographique de l'enseignement supérieur (France) Système universitaire de documentation — Montpellier: ABES, 2001. Праверана 18 лютага 2024.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]