Ралан Барт |
---|
фр.: Roland Barthes |
|
Дата нараджэння |
12 лістапада 1915(1915-11-12)[1][2][…] |
Месца нараджэння |
|
Дата смерці |
26 сакавіка 1980(1980-03-26)[3][4][…] (64 гады) |
Месца смерці |
|
Месца пахавання |
|
Грамадзянства |
|
Род дзейнасці |
філосаф, літаратурны крытык, выкладчык універсітэта, semiologist, сацыёлаг, міфограф, літаратурны тэарэтык, эсэіст, пісьменнік, анталагіст |
Навуковая сфера |
літаратурная крытыка[7], тэорыя літаратуры[d][7], семіётыка[7] і літаратурная дзейнасць[d][7] |
Месца працы |
|
Альма-матар |
|
Школа/традыцыя |
структуралізм, постструктуралізм |
Кірунак |
Еўрапейская філасофія |
Перыяд |
Сучасная філасофія |
Асноўныя інтарэсы |
міфалогія, семіётыка, філасофія мовы |
Значныя ідэі |
нулявая ступень ліста, пусты знак, смерць аўтара |
Аказалі ўплыў |
К. Маркс, Ф. Сасюр, Ж.-П. Сартр, М. М. Бахцін, Л. Ельмслеў, Р. В. Якабсон, П. Р. Багатыроў, К. Леві-Строс, Ж. Лакан, А.-Ж. Грэймас |
Зведалі ўплыў |
Ж. Жэнет, Ц. Тодараў, Ю. Крысцева, Ж. Бадрыяр, А. Кампаньён, П. Брукнер |
Вядомыя вучні |
Simón Suárez[d] |
Подпіс |
|
Цытаты ў Вікіцытатніку |
Творы ў Вікікрыніцах |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам
Барт.
Ралан Барт (фр.: Roland Barthes; 12 лістапада 1915, Шэрбур — 25 сакавіка 1980, Парыж) — французскі постструктураліст і семіётык.
Атрымаў класічную гуманітарную адукацыю ў Парыжы. Выкладаў у 1948 — 1950 гг. у Бухарэсце, дзе зазнаў уплыў лінгвасеміятычных ідэй Альгірдаса Жульена Грэймаса. У 1950-я гады выступаў як журналіст, сімпатызаваў «новаму раману», «тэатру абсурду» і сцэнічным ідэям Б.Брэхта. У 1953 годзе публікуе кнігу «Нулявая ступень пісьма». Пісьмо (l'écriture) — тэрмін, звязаны менавіта з Бартам і які пазначае нейкую ідэалагічную сетку, якая знаходзіцца паміж індывідам і рэчаіснасцю і якая прымушае яго прымаць тыя ці іншыя каштоўнасныя арыентацыі. У зборніку артыкулаў сярэдзіны 1960-х гадоў Барт надае асноўную ўвагу складанасцям адносін мовы і індывіда (Essais critiques, 1964).
У працы «Асновы семіялогіі» Р. Барт распрацоўвае асноўныя палажэнні семіялагічнага даследавання шляхам аналізу шэрага лінгвістычных паняццяў. На яго думку, «мэта кожнага семіялагічнага даследавання заключаецца ў тым, каб перадаць функцыяніраванне іншых, чым мова, знакавых сістэм»[9].
Зноскі