Рам Чандра Паудэл | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Бідх’я Дэві Бхандары | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
15 кастрычніка 1944 (80 гадоў) |
||||||
Партыя | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Рам Чандра Паудэл (непальск.: रामचन्द्र पौडेल; нар. 6 кастрычніка 1944, Танаху)[1] — непальскі палітык. 3-і прэзідэнт Непала з 13 сакавіка 2023 года[2][3].
Былы высокапастаўлены лідар Непальскага кангрэса, Паудэл раней займаў пасаду спікера Палаты прадстаўнікоў з 1994 па 1999 год, а з 1999 па 2002 год быў намеснікам прэм’ер-міністра і міністрам унутраных спраў. Упершыню абраны ў парламент у 1991 годзе, ён займаў мноства іншых міністэрскіх пасад і быў лідарам апазіцыі з 2009 па 2013 год у якасці лідара парламенцкай партыі Непальская кангрэс[4].
Нарадзіўся 15 кастрычніка 1944 года ў сям’і брамінаў-фермераў ў аддаленай вёсцы Сацісвара, размешчанай у сучасным муніцыпалітэце В’яс акругі Танаху. Атрымаў сярэднюю адукацыю ў сярэдняй школе Нандзі Ратры ў Катманду і вывучаў санскрыцкую літаратуру ў Санскрыцкім універсітэце з 1963 па 1967 год[5]. Ён таксама атрымаў ступень магістра непальскай літаратуры ва ўніверсітэце Трыбхуван у 1970 годзе, выступаючы на іспытах падчас утрымання ў турме за антыпанчаяцкую дзейнасць[6].
Паудэл прыйшоў у палітыку ўсяго ў 16 гадоў, калі далучыўся да пратэстаў і руху супраць адстаўкі ўрада, які ўзначальваў Кайралой, і ўвядзення праўлення Панчаята каралём Махендрай у снежні 1960 года, і ўдзельнічаў у шматлікіх узброеных сутыкненнях пад кіраўніцтвам Кангрэса за аднаўленне дэмакратыі ў 1960-х гадах. Ключавы ўдзельнік кампаніі студэнцкага руху ў Непале, ён быў абраны прэзідэнтам студэнцкага саюза ў кампусе Сарасваці ў 1967 годзе і генеральным сакратаром Дэмакратычнай Сацыялістычнай лігі моладзі ў 1968 годзе. Паудэл выступіў з ініцыятывай арганізацыі непальскага студэнцкага саюза, студэнцкага крыла партыі Кангрэса, створанага ў 1970 годзе, і быў членам цэнтральнага камітэта-заснавальніка саюза.
Паудэл увайшоў у асноўную партыйную палітыку ў 1977 годзе, калі быў абраны членам акруговага камітэта Танахунскага кангрэса Непала. У 1979 годзе быў абраны намеснікам старшыні акруговага камітэта, а ў 1980 годзе — прэзідэнтам. У 1983 годзе Паудэл быў прызначаны каардынатарам Цэнтральнага Камітэта па сувязях з грамадскасцю Непальскага Кангрэса, а ў 1987 годзе быў прызначаны членам цэнтральнага камітэта партыі і кіраўніком Цэнтральнага бюро па сувязях з грамадскасцю партыі.
Паудэл быў упершыню абраны ў парламент ад Танахуна 1 на ўсеагульных выбарах 1991 года і займаў пасаду міністра мясцовага развіцця і сельскай гаспадаркі з мая 1991 па 1994 год.
На ўсеагульных выбарах 1994 года ён змяніў месца і быў абраны ад Танахуна 2, месца, якое ён затым займаў паслядоўна да 2017 года. Па выніках выбараў Паудэл быў абраны спікерам Палаты прадстаўнікоў і займаў гэтую пасаду да 1999 года. Пасля ўсеагульных выбараў 1999 года ён быў прызначаны намеснікам прэм’ер-міністра і міністрам унутраных спраў і займаў гэтыя пасады да 2002 года[7]. Паудэл быў абраны генеральным сакратаром непальскага кангрэса пасля агульнага з’езду партыі ў 2006 годзе. Ён адыграў важную ролю ў мірным працэсе ў якасці каардынатара Сакратарыяту міру пасля заканчэння грамадзянскай вайны і займаў пасаду міністра па пытаннях міру і рэканструкцыі з 2007 па 2008 год[7]. Паудэл быў абраны віцэ-прэзідэнтам непальскага кангрэса ў 2008 годзе і перамог былога прэм’ер-міністра Шэра Бахадура Дэцбу, стаўшы лідарам парламенцкай партыі Кангрэса пасля выбараў ва Устаноўчы сход 2008 года. Удзельнічаў у парламенцкіх выбарах прэм’ер-міністра ў 2010 годзе, але не быў абраны нават пасля 17 тураў выбараў[8]. Ён быў выконваючым абавязкі прэзідэнта партыі Кангрэса пасля смерці Сушыла Каіралы у 2016 годзе, але пацярпеў паразу ад Дэубы на 13-м агульным з’ездзе партыі пазней у тым жа годзе[9][10].
Вырашыўшы вярнуцца на сваё старое месца ў Танахуне 1, Паудэл пацярпеў паразу ад Крышны Кумара Шрэстхі з КПН (АМЛ) на усеагульных выбарах 2017 года[11]. Ён працягваў актыўна ўдзельнічаць у партыйнай палітыцы і быў абраны ад Танахуна 1 на ўсеагульных выбарах 2022 года[12].
Паудэл правёў больш за 15 гадоў у якасці вязня сумлення з розных нагодаў, у асноўным за тое, што быў праціўнікам сістэмы панчаят[1]. Ён быў затрыманы ў наступных выпадках:
Паудэл быў кандыдатам ад непальскага кангрэса і яго 10-партыйнага альянсу на прэзідэнцкіх выбарах 2023 года і быў абраны прэзідэнтам 9 сакавіка 2023 года, перамогшы былога спікера Субаса Чандру Немванга з КПН (АМЛ)[13][14]. Паудэл адмежаваўся ад усіх партыйных абавязкаў і сышоў у адстаўку з пасады актыўнага члена нэпальскага кангрэса пасля таго, як быў абраны прэзідэнтам[15]. Паудэл падаў у адстаўку з пасады члена парламента перад уступленнем на пасаду прэзідэнта 13 сакавіка 2023 года[16][17].
Жанаты на Савіце Паудэл, і ў пары пяцёра дзяцей: чатыры дачкі і адзін сын[1].