Ронда

Ронда (італ.: rondo^[1]) — музычная форма, заснаваная на шматразовым чаргаванні галоўнай тэмы (рэфрэна) з эпізодамі. Рэфрэн праводзіцца ў асноўная танальнасці, эпізоды — у пабочных.

Паходзіць ад народных карагодных песень. Шырока прадстаўлена ў музыцы французскіх клавесіністаў 17-18 стагоддзяў. У класічнай музыцы выкрыштылізавалася ронда 5-часткавай структуры (з 2 эпізодамі) з больш развітой галоўнай тэмай. Венскія класікі выпрацавалі вышэйшую форму ронда (традыцыйная назва — ронда-саната), дзе асноўны прынцып рандальнасці спалучаецца з рысамі складанай трохчасткавай і санатнай форм. У форме ронда пішуцца інструментальныя п'есы, часам санатна-сімфанічных і сюітных цыклаў, радзей рамансы, оперныя арыі.

Зноскі

1. Слоўнік іншамоўных слоў : у 2 т. / А. М. Булыка. — Мінск : БелЭн, 1999.  — Т. 2 : М—Я. — 1999. — С. . — 736 с. — ISBN 985-11-0153-2., С.295

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).