Руслан Імранавіч Хасбулатаў | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
чач.: Ӏимранан кIант Хасбулатов Руслан | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Барыс Мікалаевіч Ельцын | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
22 лістапада 1942[1] |
||||||
Смерць |
3 студзеня 2023[2][3] (80 гадоў) |
||||||
Веравызнанне | іслам | ||||||
Партыя |
|
||||||
Адукацыя |
|
||||||
Навуковая ступень | доктар эканамічных навук (1980) | ||||||
Навуковае званне | |||||||
Дзейнасць | палітыка[4], эканоміка[4] і права[4] | ||||||
Месца працы | |||||||
Аўтограф | |||||||
Узнагароды | |||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Руслан Імранавіч Хасбулатаў (руск.: Русла́н Имранович Хасбула́тов, чач.: Хасболтера Ӏимранан кӏант Руслан; 22 лістапада 1942, Грозны, Чачэна-Інгушская АССР — 3 студзеня 2023, Маскоўская вобласць) — расійскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, навуковец і публіцыст, член-карэспандэнт РАН (1991), апошні старшыня Вярхоўнага Савета Расійскай Федэрацыі, спачатку паплечнік першага прэзідэнта Расіі Барыса Ельцына, затым яго асноўны апанент і актыўны ўдзельнік расійскага канстытуцыйнага крызісу да кастрычніка 1993 года, у 1994 годзе — арганізатар так званай «міратворчай місіі прафесара Хасбулатава» ў Чачні. З 1994 года — загадчык кафедры сусветнай эканомікі Расійскага эканамічнага ўніверсітэта імя Г. В. Пляханава.
Памёр 3 студзеня 2023 года[5].