Ручнік традыцыйны

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Ручнік (значэнні).
Украінскія ручнікі ў экспазіцыі Міргарадскага краязнаўчага музея  (укр.) (бел.

Ручнік — прамавугольны кавалак ільнянога або канаплянага палатна, які мае па канцах, а часта і па ўсім палатне розныя вышываныя або тканыя кампазіцыі, якія адлюстроўваюць светапогляд і звычаі продкаў, а таксама нясуць інфармацыю пра дабро, багацце, здароўе. Ручнікі з’яўляюцца сімвалам матэрыяльнай культуры славян, важным кампанентам абрадаў і рытуалаў.

Ручнік — прадмет народнай культуры і народнай творчасці славян, у большай ступені ўсходніх. Да сённяшняга дня вышыты ручнік не страціў свайго значэння ў побыце. І цяпер імі ўпрыгожваюць інтэр’еры дамоў, алтары і абразы ў храмах. У далейшым ён застаецца атрыбутам народных звычаяў і абрадаў. На ручніку неслі нованароджанае дзіця на хрышчэнне, праводзілі ў апошні шлях.

Ручнік мае штодзённае і рытуальнае прызначэнне; надзяляецца семантыкай шляху, дарогі, злучэння, звязвання. У абрадах выступае ў якасці дару, абярэга, пакрывала, упрыгажэння, сімвала свята, мае знакавую і апавяшчальную функцыю. Абрадавыя функцыі і сімволіка ручніка шмат у чым аналагічныя палатну[1]. Ручнік шырока выкарыстоўваецца ў разнастайных абрадавых сітуацыях: на пахаванні, вяселлі, радзімах і хрэсьбінах, у каляндарных абрадах, у магіі, медыцыне.

Зноскі

  1. ↑ Валенцова, Узенёва 2009, с. 147.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Фадзеева, В. Я. Ручнік / В. Я. Фадзеева // Этнаграфія беларусаў: Энцыкл. — Мінск : БелСЭ, 1989. — С. 435—437.
  • Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т., Т. 4. Ручнік / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ им. Петруся Бровки, 1987. — Т. 4. — 740 с. — 9 500 экз.
  • Антонович С. А., Захарчук-Чугай Р. В., Станкевич М. Є. Декоративно-прикладне мистецтво — Львів: Світ, 1999.
  • Василащук Ганна. Альбом. — Київ, Мистецтво, 1985.
  • Гасюк Е. О. Художнє вишивання. Альбом. — Київ: Вища школа, 1984.
  • Гурчала Ірина. Народне мистецтва Західних областей України. — Київ.: 1966.
  • Кара-Васільєва Т. Українська вишивка. Альбом. — Київ. Мистецтво, 1993.
  • Китова С. Полотняний літопис України — Черкаси, 2003. — 224 с. — ISBN 966-8021-53-3
  • Кравець О. М. Сімейний побут і звичаї українського народу. — К., 1996.
  • Макарчук С. А. Етнографія України.- Львів: Видавництво «Світ», 1994.
  • Мельничук Ю. О. Семантика українських вишитих рушників//Народне мистецтво. — 2004. — № 3-4
  • Наулко В. І., Артюх Л. Ф., Горленко В. Ф. та ін. Культура і побут населення України. — К., 1993.
  • Обухівський рушник/ упор. Ю. К. Домотенко — К.: Задруга, 2005. — 28 с.
  • Причепій Є. Причепій Т. Вишивка Східного Поділля. — К.: Родовід, 2007. — 344 с. — ISBN 966-7845-30-3
  • Українська минувшина. Ілюстративний етнографічний довідник. — Київ.: Либідь, 1993.
  • Андреева Р. П. Рушник, Ручник // Энциклопедия моды. — СПб.: Издательство «Литера», 1997. — С. 312. — ISBN 5-86617-030-2.
  • Баранов Д. А., Баранова О. Г. и др. Русская изба : Иллюстрированная энциклопедия. — СПб.: Искусство-СПБ, 2004. — 376 с.
  • Беловинский Л. В. Рушник // Иллюстрированный энциклопедический историко-бытовой словарь русского народа. XVIII — начало XIX в. / под ред. Н. Ерёминой. — М.: Эксмо, 2007. — С. 586. — 784 с. — 5000 экз. — ISBN 978-5-699-24458-4.
  • Полотенце / Валенцова М. М., Узенёва Е. С. // Славянские древности: Этнолингвистический словарь : в 5 т. / под общ. ред. Н. И. Толстого; Институт славяноведения РАН. — М. : Межд. отношения, 2009. — Т. 4: П (Переправа через воду) — С (Сито). — С. 147—150. — ISBN 5-7133-0703-4, 978-5-7133-1312-8.
  • Алехина С. В., Ильина Н. В. Украинская национальная символика в практическом курсе русского языка как иностранного // Язык и культура: Первая международная конференция (Материалы) / Составитель С. Б. Бураго. — К., 1992. — С. 186—187.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
commons: Ручнік традыцыйны на Вікісховішчы