Рэду́т (фр.: redoute «сховішча, апорны пункт») — замкнутае палявое фартыфікацыйнае ўмацаванне простакутнай ці шматкутнай формы, прыстасаванае да кругавой абароны.
Рэдут звычайна складаўся з валоў — франтавога (напольнага) і бакавых фасаў і горжы, а таксама гласісу, стралковага рову (акопу), брустверу, вонкавага рову і прыкрытага ўваходу. Гарнізон рэдута складаўся з 1—2 рот, часам узмоцненых артылерыяй.
Рэдуты шырока ўжываліся ў XVII — пачатку XX ст., напрыклад, у час Барадзінскай бітвы (1812), абароны Варшавы (1831).