Сара Вагенкнехт | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ням.: Sahra Wagenknecht | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Кіраўнік урада | Ангела Меркель | ||||||
|
|||||||
Папярэднік | Грэгар Гізі | ||||||
Пераемнік | Аміра Махамед Алі | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
16 ліпеня 1969[1][2][…] (55 гадоў) |
||||||
Муж | Оскар Лафантэн[4][3] | ||||||
Веравызнанне | атэізм | ||||||
Партыя | |||||||
Член у |
|
||||||
Адукацыя | |||||||
Навуковая ступень | Doctor of Political Science[d] | ||||||
Дзейнасць | палітыка | ||||||
Сайт | sahra-wagenknecht.de (ням.) | ||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Са́ра Ва́генкнехт (ням.: Sahra Wagenknecht; нар. 16 ліпеня 1969, Ена, ГДР) — нямецкі дзяржаўны дзеяч, доктар эканамічных навук, пісьменніца, член Левай партыі Германіі, член Бундэстага, з ліпеня 2004 па ліпень 2009 года — пасол Еўрапарламента, з 2011 года — намеснік старшыні Левай партыі.
Нарадзілася ў Ене. Маці — немка, бацька — іранец, які вучыўся ў Заходнім Берліне і меў магчымасць наведваць яе маці, якая жыла тады ў ГДР, толькі атрымліваючы аднадзённыя візы. Маці працавала ў дзяржарганізацыі. Сара расла спачатку ў вёсцы каля Ены ў бабулі і дзядулі, а з пачаткам вучобы пераехала з маці ва Усходні Берлін.
З 1990 года пачала вывучаць філасофію і нямецкую літаратуру ў Енскім універсітэце і Берлінскім універсітэце імя Гумбальдта. Праз некаторы час кінула навучанне ў Берліне. Перавялася ў Гронінгенскі ўніверсітэт (Нідэрланды), які паспяхова скончыла ў 1996 годзе, абараніўшы ступень магістра.
У пачатку 1989 года ўступіла ў Сацыялістычную адзіную партыю Германіі (СЕПГ). Пасля пераўтварэння СЕПГ у Партыю дэмакратычнага сацыялізму (ПДС) у 1991 годзе была абраная ў нацыянальны камітэт гэтай партыі, далучылася да яе артадаксальнай марксісцкай фракцыі.
На федэральных выбарах 1998 года вылучалася кандыдатам ПДС у Дортмундзе.
На еўрапейскіх выбарах 1999 года была абраная прадстаўніком ПДС у Еўрапейскім парламенце, у якім з’яўлялася членам Камітэта па эканамічных і манетарных справах, а таксама членам еўрапейска-лацінаамерыканскай Асамблеі.
З аб’яднаннем ПДС з партыяй «Праца і сацыяльная справядлівасць — Выбарчая альтэрнатыва» і ўтварэннем у 2007 годзе Левай партыі стала змагацца за пасаду віцэ-старшыні гэтай партыі. На федэральных выбарах 2009 года перамагла ў Паўночным Рэйне-Вестфаліі. Будучы дэпутатам Бундэстага, стала прадстаўніком ЛПГ па эканамічнай палітыцы. 15 мая 2010 года была абраная віцэ-старшынёй ЛПГ (75,3% галасоў)[8], а 8 лістапада 2011 года стала першым віцэ-старшынёй ЛПГ (61,8% галасоў)[9].
З жніўня 2012 года — у рэдакцыі газеты Neues Deutschland[9].
У 2018 годзе заснавала моладзевую арганізацыю «Aufstehen»[10].
12 лістапада 2019 года новым сустаршынёй партыйнай фракцыі ў Бундэстагу замест Вагенкнехт стала Аміра Махамед Алі[11].
У кастрычніку 2023 года разам са сваімі аднадумцамі афіцыйна заявіла аб новым палітычным праекце «Саюза Сары Вагенкнехт», папярэдне пакінуўшы Левую партыю. Галоўнымі пунктамі партыйнай праграмы Вагенкнехт сталі аднаўленне сацыяльнай справядлівасці і развіццё эканомікі Германіі, правядзенне мірнай знешняй палітыкі ФРГ і адмова ад ваеннага ўмяшання ў канфлікты паміж дзяржавамі[12].
Сара Вагенкнехт прасоўвае ў левай партыі антыкапіталістычную ідэю і крытыкуе дзейнасць партыі ў складзе зямельных кааліцыйных урадаў. Яна падтрымлівае левыя ўрады Лацінскай Амерыкі і з’яўляецца спікерам сеткі салідарнасці з Венесуэлай «Venezuela Avanza». Выступае супраць НАТА, прысутнасці амерыканскай арміі на тэрыторыі ФРГ і ў цэлым супраць сучаснай амерыканскай палітыкі.
У 1997 годзе Вагенкнехт выйшла замуж за журналіста, рэжысёра і прадпрымальніка Ральфа Томаса Німаера.
12 лістапада 2011 года былы старшыня СДПГ Оскар Лафантэн публічна заявіў, што яны з Сарай Вагенкнехт «на працягу некаторага часу з’яўляюцца блізкімі сябрамі». Да гэтага моманту яны абодва ўжо жылі асобна ад сваіх мужа і жонкі, хоць Німаер і Вагенкнехт засталіся ў сяброўскіх адносінах[13]. Шлюб Вагенкнехт з Німаерам быў скасаваны ў сакавіку 2013 года, а 21 сакавіка 2015 года стала вядома, што яшчэ да Каляд 2014 года быў таемна заключаны шлюб Вагенкнехт і Лафантэна.