Светлата

Тры тоны ў колернай сістэме Мансела^be_en. Кожны колер мяняецца па значэнні зверху ўніз у роўных ступенях успрымання. У правай калонцы відно рэзкае змяненне ўспрымання колеру.

Светлата — адна з асноўных характарыстак колеру нараўне з насычанасцю і тонам. Гэта суб'ектыўная яркасць участка выявы, якая аднесена да суб'ектыўнай яркасці паверхні, якая ўспрымаецца чалавекам як белая.

${\displaystyle L={\frac {L_{sec}}{L_{w}}},}$

дзе ${\displaystyle L}$ — светлата, ${\displaystyle L_{sec}}$ — суб'ектыўная яркасць участка, ${\displaystyle L_{w}}$ — суб'ектыўная яркасць белага.

Важна адзначыць менавіта адноснасць успрымання. Калі паглядзець на ліст з выявай на паперы пры святле лямпы і пры яркім сонечным святле, колькасць адлюстраванага святла ад участка выявы (яркасць) будзе адрознівацца, аднак адносна самага светлага ўчастка паверхні — незапячатанай белай паперы, успрымаемая светлата будзе адной і той жа.

Спасылкі

• Светлота // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)